Verfijnde lijnen

Nederlands symbolisme en modernisme van een ‘vreemd, zeer vreemde’ kunstenaar Het werk van Carel de Nerée tot Babberich (1880-1909) behoort tot fascinerendste dat de Nederlandse kunst van rond 1900 heeft voortgebracht. Zijn oeuvre laat zich probleemloos vergelijken met het werk van de grootste Europese kunstenaars van zijn tijd. Sinds jaar en dag worden zijn werken grif gezocht bij verzamelaars, handelaars en liefhebber van symbolisme, modernisme en queer kunst. De Nerée stond in de woorden van criticus Albert Plasschaert ‘als Oscar Wilde tegenover de vrouwen’. Zelf noemde hij zich ‘vreemd, zeer vreemd’. Tijdens leven was hij een bekend societyfiguur over wie de wildste verhalen gingen. Tegelijkertijd ging hij vol voor de kunst en tekende een oeuvre van meer dan 300 bladen bij elkaar. Alles wat hij doet is net even anders. Zijn literaire optredens zijn anders, hij schrijft niet zelf maar laat zich tot leven schrijven. Hij is geen arme schilder, ploeterend in een atelier, maar een telg uit een van de voornaamste families van Nederland. Ten slotte lijkt hij ook ‘anders dan de anderen’ te zijn geweest, een in zijn tijd versluierde manier om queerness aan te duiden. Op basis van gedurende decennia verzameld materiaal door De Nerée-kenner Dick Veeze, aangevuld met nieuw onderzoek, schetst Bink de werkelijke contouren van een van de meest enigmatische kunstenaars uit de moderne Nederlandse kunst.