Treinen, Luchtvaart, Maritiem

De zee. Wonderlijk, immens en mysterieus. Spiegelglad of woest, verontrustend en verraderlijk. Al eeuwenlang is de aantrekkingskracht van de zee op de mens reusachtig groot. De oneindige zee intrigeert en vandaar dat er voortdurend verhalen over het wel en wee van de mens op zee zijn geschreven. Varen is mijn wereld bevat 19 verhalen van de huidige generatie maritieme schrijvers. Alle geschreven vanuit verschillende invalshoeken en gedachten. Eén ding hebben de korte verhalen gemeen: de zee.Verhalen van Cees de Baare, Graddy Boven, Peter Bouchier, Peter Fokkens, Nanda Huneman, Peter van Rooden, Ton van Schoonhoven, Aafke Steenhuis, Michiel van Straten, Antoon Vandamme, Ron de Vos, Anton Wegman, Jan Willemsen en Arne Zuidhoek. Deze schrijvers zijn verenigd zijn in de groep 'maritieme schrijvers' (www.maritiemeschrijvers.nl), die elementen als zee, zeeschuimers, schepen en reizen in hun teksten gebruiken.

De trein maakt een revival door, niet alleen voor het dagelijks vervoer, maar vooral als een ontspannen manier van reizen. Of het nu gaat om een stedentrip of een reis naar een uithoek van de wereld. Dit boek richt zich op de uithoeken van de wereld en bevat enkele van de mooiste treinreizen op elk continent, met bezienswaardigheden, verhalen en belevenissen die je alleen kunt ervaren als je per spoor reist.

Al voor de bevrijding van Nederland boven de grote rivieren was duidelijk dat de bezetter planmatig, structureel en op grote schaal uit Nederland de meest uiteenlopende goederen had weggevoerd. Ongeveer 90% daarvan was na het begin van de Operatie Market Garden en de spoorwegstaking op 17 september 1944 uit ons land weggehaald. In die periode plunderden de Duitsers vooral vele fabrieken en de spoorwegen, maar ontruimden ook steden en dorpen, zoals Arnhem. Tegen deze achtergrond stelde de Nederlandse regering in april 1945 het Commissariaat-Generaal voor de Nederlandsche Economische Belangen in Duitschland in dat tot taak had het opsporen en het terugbrengen van weggevoerde goederen en de behartiging van de economische belangen van Nederland in Duitsland. Dit boek verhaalt over de zoektocht die in dat kader in de periode 1945 tot en met 1951 plaatsvond naar de weggevoerde eigendommen van de Nederlandse Spoorwegen en over de daarmee verbonden uitwisseling van in Nederland buitgemaakt of achtergebleven (vooral) Duitse spoorwegmaterieel. Ook komt het niet teruggekeerde (“vermiste”) en in de DDR, Polen en andere Oost-Europese landen achtergebleven spoorwegmaterieel aan de orde, waarover na de val van de Muur steeds meer bekend is geworden. Het een en ander wordt ondersteund met veel foto’s en overzichten.

Varen op de Waddenzee is een bijzondere belevenis door het spel van weer en water en de eindeloos mooie natuur. De Waddenzee maakt op iedere zeiler, roeier of motorbootvaarder die door dit gebied zwerft een diepe indruk. Het vraagt wel de nodige nautische vaardigheden om veilig en verantwoord te kunnen varen en overnachten. Wadvaarders is een informatief, sfeervol en rijk geïllustreerd boek over belevenissen op het wad, havens en schippers, scheepsuitrusting en natuur, en laat ook zien dat het niet vanzelfsprekend is dat recreatievaarders de Waddenzee kunnen bevaren. Wat was er allemaal nodig om op deze zee te komen tot ‘vrij en verantwoord’ varen en de vrijheid om er te mogen ankeren en droog te vallen? Addo van Eijk woont aan het wad, is journalist en schrijft veel over de natuur. Rob Leemans was voorzitter van de Vereniging Wadvaarders en vaart al sinds zijn jeugd op de Waddenzee.

Voor liefhebbers van stoomlocomotieven, spoorweghistorici en andere belangstellenden zijn de eerdere drukken van Waldorp’s levenswerk over de Nederlandse stoomlocomotieven tot een soort bijbel geworden. Een hele generatie van liefhebbers die zelf de Nederlandse stoomlocomotieven niet eens heeft meegemaakt, is opgegroeid met “de” Waldorp als bron van handzame en betrouwbare informatie. Sindsdien is er een en ander aan kennis bijgekomen op het gebied van de Nederlandse locomotiefgeschiedenis. Deze nieuwe editie is meer historisch verantwoord maar tegelijk met veel meer technische bijzonderheden. De tekst is geheel vernieuwd, wel met gebruikmaking van de informatie uit de oude tekst, maar vooral veel opnieuw ingedeeld, herschreven en uitgebreid. Onjuistheden zijn rechtgezet en witte plekken in de locomotiefgeschiedenis zo veel mogelijk opgevuld. Er is veel nieuw onderzoek gedaan, en nieuwe literatuur zijn uitgebreid geraadpleegd. Vergelijkingen met buitenlandse locomotieven zijn, waar zinvol, gemaakt en er is meer informatie over de verschillende fabrieken die aan Nederland hebben geleverd en over de chefs van Tractie van de verschillende Nederlandse spoorwegmaatschappijen. Het fotomateriaal is vernieuwd en veel nieuwe foto’s zijn opgedoken, ook van machines waarvan tot nu toe geen opname bekend was. Een heel bijzondere is wel een foto uit 1856 van een ex-Rijnspoor-breedspoormachine in dienst bij de Hollandse Spoor, misschien fototechnisch niet al te goed, maar door zijn leeftijd uniek. De machinist heeft echt een wit jasje aan!”

Een van de meest spectaculaire militaire innovaties van de Tweede Wereldoorlog vormden de luchtlandingstroepen. Deze ‘Airborne forces’ werden door de lucht naar hun operatiegebied aangevoerd met transportvliegtuigen, zweefvliegtuigen of per parachute. Ze hadden een offensief doel en werden meestal ingezet tegen een vijand die verdedigend sterk in het voordeel was. >br>De eerste parachute-operatie vond plaats op 24 januari 1941, operatie Colossus (Italië). De tweede, operatie Biting (Frankrijk) was op 29 mei 1941. Operatie Freshman (Noorwegen) startte in de nacht van 19 op 20 november 1942. Het 11 Air Service Battalion was de voorganger van het 1st Parachute Battalion dat later de 1st Parachute Brigade werd.

Een jonge vrouw, Marianne, vaart in de tachtiger jaren op een aftandse kustvaarder onder een ritselaar van een kapitein. In dit boek doet ze verslag van haar excentrieke vader, die vrouw en kinderen elke zomer op een open zeilboot zette en over de Waddenzee zwierf, lang voordat dat door duizenden watersporters op kajuitjachten vol elektronica werd gedaan. Marianne, de jongste, wist niet beter. Tot ze in opstand kwam tegen vaders minachting en wegliep naar de zeevaartschool. Dertig jaar later zeilt Marianne, jaar na jaar, met zo’n zelfde zeilboot over de Waddenzee. Ze beleeft adembenemende en aansprekende avonturen. Alleen of met haar zussen. Wat hebben ze op te lossen? Antwoorden komen bij stukjes en beetjes. Van de moeilijke Waddenzee en ook over wat voor schipper zij zelf is. Zo komen ze tot elkaar. Marianne vaart thuis. Een boek dat leest als een film met het toverachtige Wad als decor, waar de getijden en het constant veranderende licht je doen verlangen naar ultieme vrijheid. Pieter-Rim de Kroon Regisseur Silence of the Tides Marianne is onweerstaanbaar zichzelf, haar levenslust spat van elk woord af, en haar passie voor varen laat je verlangen naar avontuur. Een verademing om te lezen. Sebastiaan Labrie, documentairemaker

Het verhaal van de verbouwde DE2 begint in 1973 als NS plannen maakt voor het moderniseren van een aantal Blauwe Engelen (materieel Plan X). Tussen 1975 en 1981 kwamen 26 gele verbouwde tweewagenstellen op de baan. Pas in 1998 nam NS afscheid van de laatste verbouwde dieseltweetjes, maar daarmee was het verhaal nog niet ten einde. Busbedrijf Oostnet nam in 1998 de exploitatie van het traject Almelo - Mariënberg over van NS en voerde de dienst uit met twee door NS uitgefaseerde dieseltweetjes, waarvan de laatste het tot in 2002 uithield. De 26 gele verbouwde tweetjes delen weliswaar de geschiedenis met de 50 rood gebleven motorrijtuigen en tweewagenstellen, maar zijn na de verbouwing feitelijk een geheel eigen materieeltype geworden. Dit boek beschrijft de gehele geschiedenis van de verbouwde DE2 en neemt u - in woord en beeld - mee naar een aantal lijnen in Zuid-Limburg, Gelderland, Overijssel, Groningen en Friesland, waar de gele treinstellen voor korte of langere tijd beeldbepalend zijn geweest. Tevens is er in bescheiden mate aandacht voor het enige motorrijtuig dat de gele kleur heeft gehaald, de Kameel, het buitenbeentje van de Blauwe Engelenfamilie. Tot slot volgt een rondgang naar wat anno 2017 nog over is gebleven van het 123 rijtuigen tellende Plan X-materieel dat tussen 1952 en 1955 gebouwd werd.

Droom en werkelijkheid De condities zijn perfect. De twee-eenheid Gladys/schip¬per vaart ‘senang’. Dagelijks scheren velden vliegende vis¬sen razendsnel voorbij, opgejaagd door nog snellere rovers. Enkelen overleven hun vlucht niet. Twee werelden bijeen, van elkaar gescheiden door 6 mm staal. Een droom wordt werke¬lijkheid maar de echte werkelijkheid op zee is complexer. De ‘draaggolf’ in dit boek zijn ervaringen opgedaan in 40 jaar zeilreizen over 7 zeeën. Samengevat in ‘Take Home Messages’. Daarnaast wordt in ‘Themastukjes’ dieper ingegaan op klassiek zeemanschap. Denk aan bootkeuze, zeilvoering, koersbalans, solozeilen, stabiliteit, ‘seasurvival’, noodnavigatie, stormanke¬ren, psychologie, zeeangst, verlatingsangst en nog veel meer. Want mocht de moderne ‘blackbox’ elektronica onverhoopt toch uitvallen dan geeft dit boek antwoord op de vraag: “Wat nu schipper??”

Rode Diesels: opvallend gekleurd, zeker voor degenen die alleen gele treinen gewend waren, lieten tot medio 1985 luid van zich horen op de secundaire lijnen in Salland, Twente en de Achterhoek. In het laatste jaar waren deze vroegere Blauwe Engelen ontdaan van hun mooie Allan-neusvleugels en emaille nummerplaten. Natuurlijk werden ze hierdoor wat minder fraai, maar het karakteriseerde wel hun eindfase. Een periode waarin ze nog in mooie treinsamenstellingen reden, al dan niet in combinatie met hun gemoderniseerde gele collega's. Ook voor dit boek heeft (model)spoorkenner Frank Oude Elferink uit zijn verzameling spoorwegfoto's een selectie gemaakt van de mooiste opnames. Deze keer dus van de rode DE1 en DE2, aan het feit dat een groot aantal diesel-tweetjes is gemoderniseerd en vergeeld, wordt grotendeels voorbijgegaan. We zien de rode dieseltreinen in met name het laatste halfjaar als ze in het oosten van het land brommend hun reizigers vervoeren. Veel aandacht wordt hierbij besteed aan de inzet en omloop. Ook de afsteltijd op de onttakelcentra Zwolle en Roosendaal wordt niet overgeslagen. De rode motorrijtuigen en tweewagenstellen worden tenslotte begeleid naar hun laatste rustplaats: de bekende sloperij Koek te Mijdrecht. Ga mee ruim dertig jaar terug in de tijd en beleef de laatste kilometers van deze sfeervolle materieelsoort opnieuw.

In Spoorwegen wordt verslag gedaan van de belangrijkste ontwikkelingen op spoorweggebied het afgelopen jaar en met een blik vooruit in vrijwel geheel Europa. Het jaarboek is onderverdeeld in 34 landenhoofdstukken met per hoofdstuk een beschrijving van algemene ontwikkelingen, investeringen in verbetering en uitbreiding van spoorweginfrastructuur, de reizigersdienst en het rollend materieel. Dit jaar telt het boek 976 pagina’s welke voorzien zijn van zeer veel kleurenfoto’s (>900). De behandelde landen en zijn: Industrie Noorwegen Finland Zweden Denemarken Duitsland Nederland Groot-Brittannië Ierland België Luxemburg Frankrijk Zwitserland Oostenrijk Italië Spanje Portugal Estland Letland Litouwen Polen Tsjechië Slowakije Hongarije Roemenië Oekraïne Moldavië Slovenië Kroatië Servië Bosnië-Herzegovina Noord-Macedonië Montenegro Albanië Bulgarije Griekenland

Een jonge vrouw, Marianne, vaart in de tachtiger jaren op een aftandse kustvaarder onder een ritselaar van een kapitein. In dit boek doet ze verslag van haar excentrieke vader, die vrouw en kinderen elke zomer op een open zeilboot zette en over de Waddenzee zwierf, lang voordat dat door duizenden watersporters op kajuitjachten vol elektronica werd gedaan. Marianne, de jongste, wist niet beter. Tot ze in opstand kwam tegen vaders minachting en wegliep naar de zeevaartschool. Dertig jaar later zeilt Marianne, jaar na jaar, met zo’n zelfde zeilboot over de Waddenzee. Ze beleeft adembenemende en aansprekende avonturen. Alleen of met haar zussen. Wat hebben ze op te lossen? Antwoorden komen bij stukjes en beetjes. Van de moeilijke Waddenzee en ook over wat voor schipper zij zelf is. Zo komen ze tot elkaar. Marianne vaart thuis. Een boek dat leest als een film met het toverachtige Wad als decor, waar de getijden en het constant veranderende licht je doen verlangen naar ultieme vrijheid. Pieter-Rim de Kroon Regisseur Silence of the Tides Marianne is onweerstaanbaar zichzelf, haar levenslust spat van elk woord af, en haar passie voor varen laat je verlangen naar avontuur. Een verademing om te lezen. Sebastiaan Labrie, documentairemaker

Gracieus, snel, krachtig en wendbaar. Het zijn woorden die naadloos aansluiten bij een van de meest beeldbepalende gevechtsvliegtuigen van de afgelopen vijftig jaar: de F-16 Fighting Falcon. Ontwikkeld en gebouwd als lightweight fighter had het jachtvliegtuig veel weg van een snelle en nauwelijks grijpbare vedergewicht bokser. Maar ook met een enorme slagkracht. De F-16 kon zich daardoor makkelijk in de zwaarste gevechtsklasse staande houden. De Koninklijke Luchtmacht nam in juni 1979 de eerste van in totaal 213 F-16's in ontvangst. Het gevechtsvliegtuig maakte het staartje van de Koude Oorlog mee en vloog vervolgens duizenden missies boven de Balkan, Afghanistan, Irak en Syrië. Over de geschiedenis van de F-16 in dienst van de Koninklijke Luchtmacht gaat Vederlicht zwaargewicht. De aanschaf, de introductie, de opleidingen, het onderhoud en natuurlijk de operationele inzet; het komt allemaal aan bod. De F-16 heeft nu – net als de oude bokser – de ring verlaten. De handschoenen zijn na 45 jaar uitgetrokken. Vederlicht zwaargewicht. De F-16 in dienst van de Koninklijke Luchtmacht 1979-2024 is een saluut aan een van de belangrijkste wapensystemen van de Nederlandse krijgsmacht na de Tweede Wereldoorlog.

Varen op de Waddenzee is een bijzondere belevenis door het spel van weer en water en de eindeloos mooie natuur. De Waddenzee maakt op iedere zeiler, roeier of motorbootvaarder die door dit gebied zwerft een diepe indruk. Het vraagt wel de nodige nautische vaardigheden om veilig en verantwoord te kunnen varen en overnachten. Wadvaarders is een informatief, sfeervol en rijk geïllustreerd boek over belevenissen op het wad, havens en schippers, scheepsuitrusting en natuur, en laat ook zien dat het niet vanzelfsprekend is dat recreatievaarders de Waddenzee kunnen bevaren. Wat was er allemaal nodig om op deze zee te komen tot ‘vrij en verantwoord’ varen en de vrijheid om er te mogen ankeren en droog te vallen? Addo van Eijk woont aan het wad, is journalist en schrijft veel over de natuur. Rob Leemans was voorzitter van de Vereniging Wadvaarders en vaart al sinds zijn jeugd op de Waddenzee.

Veiligheid in de luchtvaart is niet vanzelfsprekend. De oorzaken van incidenten en accidenten zijn lang niet altijd van technische aard. Daarom is er veel aandacht besteed aan de omstandigheden waaronder ongevallen gebeuren, waarbij de alertheid van betrokkenen een belangrijke factor is. In dit boek staan verhalen over de veiligheid in de luchtvaart. De auteur is zelf bij veel verhalen op een of andere wijze, direct of indirect, betrokken geweest. Hij geeft een aantal voorbeelden van levensbedreigende situaties waarin hij zelf terecht was gekomen, ‘ter lering ende vermaeck’. Het zijn zeker geen taaie rapportages, zo worden ook testvluchten en een aantal merkwaardige gebeurtenissen beschreven. De verhalen worden ondersteund met vele afbeeldingen. Naast de verhalen worden diverse interessante facetten van het vliegen op eenvoudige wijze uitgelegd zoals ‘hoe is zweefvliegen zonder motor mogelijk’, maar ook ‘wat gebeurt er bij vliegen bij de geluidssnelheid’ en ‘is er een maximum snelheid en hoogte voor een vliegtuig’, ofwel wat betekent de çoffin corner, welke navigatiemiddelen zijn er, maar ook hoe komt vliegtuigonderhoud tot stand. Niet alleen veiligheid in de sportluchtvaart, de militaire luchtvaart (MLD) en de civiele luchtvaart, maar ook van de lowcost luchtvaartmaatschappijen komen aan de orde. De auteur van dit boek is 40 jaar werkzaam geweest in de luchtvaart als vliegtuigbouwkundige bij achtereenvolgens Fokker Schiphol, Marineluchtvaartdienst Valkenburg en de Rijksluchtvaartdienst (nu ILT). Tevens heeft hij 60 jaar ervaring opgedaan in de sportluchtvaart als (motor) zweefvlieg- instructeur en heeft hij een brevet motorvliegen ‘single engine’ gehad. In zijn militaire diensttijd heeft hij gewerkt bij de luchtmacht meteorologische dienst.

Er zijn op dit moment vier steden in Nederland waar trams een belangrijke rol spelen in het openbaar vervoer: Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht. Dat is niet altijd zo geweest. Zo reden er ook trams in andere steden in Nederland. Dit boek neemt u op reis naar de steden waar trams hebben gereden. Van de paardentram tot de huidige trams. Hierbij komen de belangrijkste ontwikkelingen op tramgebied aan bod. Aparte kaders met wetenswaardigheden, technische gegevens van de verschillende trams en andere leuke feiten vullen het boek aan. Alles ondersteund met vele foto’s. Ook de museumactiviteiten van de diverse organisaties komen uitvoerig aan bod. In de collecties van deze musea zijn nog veel exemplaren te bewonderen, die vroeger en heel vroeger te zien waren. Het is prachtig overzicht van de ontwikkelingen van de tram in Nederland.

In Spoorwegen wordt verslag gedaan van de belangrijkste ontwikkelingen op spoorweggebied het afgelopen jaar en met een blik vooruit in vrijwel geheel Europa. Het jaarboek is onderverdeeld in 34 landenhoofdstukken met per hoofdstuk een beschrijving van algemene ontwikkelingen, investeringen in verbetering en uitbreiding van spoorweginfrastructuur, de reizigersdienst en het rollend materieel. Dit jaar telt het boek 976 pagina’s welke voorzien zijn van zeer veel kleurenfoto’s (>900). De behandelde landen en zijn: Industrie Noorwegen Finland Zweden Denemarken Duitsland Nederland Groot-Brittannië Ierland België Luxemburg Frankrijk Zwitserland Oostenrijk Italië Spanje Portugal Estland Letland Litouwen Polen Tsjechië Slowakije Hongarije Roemenië Oekraïne Moldavië Slovenië Kroatië Servië Bosnië-Herzegovina Noord-Macedonië Montenegro Albanië Bulgarije Griekenland

Deze nieuwe editie van TRAMS 2025 staat weer boordevol nieuws over de ontwikkelingen in Europa van het afgelopen jaar. Geïllustreerd met ruim 275 foto’s. Per land worden de steden behandeld waar het tramnet is gewijzigd en uitgebreid. Stad voor stad worden de nieuwtjes besproken en met prachtige foto’s ook laten zien. Alle belangrijke ontwikkelingen op tramweggebied binnen Europa worden vermeld. Met een speciaal hoofdstuk over Trams in Zuid-Amerika

25 oktober 1994. Een F-14 “Tomcat” nadert het reusachtige vliegdekschip Abraham Lincoln om te landen, maar door een plotse storing raakt het vliegtuig, dat afstevent op de zee, volledig uit balans. De gezagvoerder is Kara Hultgreen, Amerika's eerste vrouwelijke gevechtspiloot. Ze was een pionier en had de zware taak het imago van de marine, dat was besmeurd door gevallen van machismo en verkrachting, op te poetsen. Ze stond dan ook in de kijker, maar zij niet alleen. Ook haar vliegtuig was legendarisch: de ‘Fast Eagle 107’ had in 1981 voor de Libische kust deelgenomen aan het enige luchtgevecht van het Amerikaanse leger van die tijd, dat de inspiratiebron werd voor de bekende film Top Gun. Tomcat is een compleet verhaal geschreven door Anastasia Heinzl en getekend door Romain Hugault (Angel Wings, De Nachtuil, Edelweiss, Pin-Up Wings).

Een jonge vrouw, Marianne, vaart in de tachtiger jaren op een aftandse kustvaarder onder een ritselaar van een kapitein. In dit boek doet ze verslag van haar excentrieke vader, die vrouw en kinderen elke zomer op een open zeilboot zette en over de Waddenzee zwierf, lang voordat dat door duizenden watersporters op kajuitjachten vol elektronica werd gedaan. Marianne, de jongste, wist niet beter. Tot ze in opstand kwam tegen vaders minachting en wegliep naar de zeevaartschool. Dertig jaar later zeilt Marianne, jaar na jaar, met zo’n zelfde zeilboot over de Waddenzee. Ze beleeft adembenemende en aansprekende avonturen. Alleen of met haar zussen. Wat hebben ze op te lossen? Antwoorden komen bij stukjes en beetjes. Van de moeilijke Waddenzee en ook over wat voor schipper zij zelf is. Zo komen ze tot elkaar. Marianne vaart thuis. Een boek dat leest als een film met het toverachtige Wad als decor, waar de getijden en het constant veranderende licht je doen verlangen naar ultieme vrijheid. Pieter-Rim de Kroon Regisseur Silence of the Tides Marianne is onweerstaanbaar zichzelf, haar levenslust spat van elk woord af, en haar passie voor varen laat je verlangen naar avontuur. Een verademing om te lezen. Sebastiaan Labrie, documentairemaker

Veiligheid in Actie De meest toegepaste manier om veiligheid te verbeteren is door te leren van onze fouten en door voortschrijdend inzicht. Daarvoor moet er meestal eerst iets gebeuren, met het risico op letsel of schade - precies wat we willen voorkomen. Niemand zit te wachten op een incident of ongeval. Reactief veiligheidsmanagement is noodzakelijk, maar niet voldoende. DE FOCUS VAN DIT BOEK LIGT VOLLEDIG OP PROACTIEF VEILIGHEIDSMANAGEMENT. In Veiligheid in Actie ontdek je hoe je activiteiten uitvoert om ongewenste prestaties, incidenten of ongevallen te voorkomen. Je leert effectief om te gaan met gevaren en risico's. Ontdek hoe het toepassen van 52 proactieve veiligheidsprincipes en -initiatieven bijdraagt aan het bereiken van je doelen. Deze principes en initiatieven vormen het startpunt voor vele interessante en leerzame discussies over veiligheid binnen jouw team en organisatie. Dit boek is gebaseerd op praktijkkennis, inzichten en ervaringen die zich al ruim een eeuw hebben bewezen in zowel de civiele als de militaire luchtvaart. Het is een waardevolle bron voor elke luchtvaartprofessional. Omdat veiligheidsprincipes en -initiatieven algemeen toepasbaar zijn, is dit boek ook geschikt voor andere sectoren. Wil je de veiligheidsprestaties of -cultuur binnen je team of organisatie versterken of verbeteren? Dan is het tijd om in actie te komen. Door één of meerdere van deze 52 veiligheidsprincipes en -initiatieven effectief en op het juiste moment toe te passen, zet je een belangrijke stap richting je doel. Moeilijker dan dat is het niet. En als je alles al weet, is dit boek een geweldig cadeau om iemand anders ook te helpen een veiligheidsprofessional te worden. Geert Hulshof heeft meer dan 45 jaar ervaring in de civiele en militaire luchtvaart. Als gezagvoerder (‘commander’), instructeur, examinator en safety manager besteedt hij veel tijd en aandacht aan veiligheid. Hij heeft een masterdiploma in Enterprise Risk Management en is gespecialiseerd in proactief veiligheidsmanagement en geïntegreerde managementsystemen. Als trainer en coach heeft Geert Hulshof de veiligheidsprincipes en -initiatieven in dit boek aan veel luchtvaartprofessionals en organisaties onderwezen.

Gracieus, snel, krachtig en wendbaar. Het zijn woorden die naadloos aansluiten bij een van de meest beeldbepalende gevechtsvliegtuigen van de afgelopen vijftig jaar: de F-16 Fighting Falcon. Ontwikkeld en gebouwd als lightweight fighter had het jachtvliegtuig veel weg van een snelle en nauwelijks grijpbare vedergewicht bokser. Maar ook met een enorme slagkracht. De F-16 kon zich daardoor makkelijk in de zwaarste gevechtsklasse staande houden. De Koninklijke Luchtmacht nam in juni 1979 de eerste van in totaal 213 F-16's in ontvangst. Het gevechtsvliegtuig maakte het staartje van de Koude Oorlog mee en vloog vervolgens duizenden missies boven de Balkan, Afghanistan, Irak en Syrië. Over de geschiedenis van de F-16 in dienst van de Koninklijke Luchtmacht gaat Vederlicht zwaargewicht. De aanschaf, de introductie, de opleidingen, het onderhoud en natuurlijk de operationele inzet; het komt allemaal aan bod. De F-16 heeft nu – net als de oude bokser – de ring verlaten. De handschoenen zijn na 45 jaar uitgetrokken. Vederlicht zwaargewicht. De F-16 in dienst van de Koninklijke Luchtmacht 1979-2024 is een saluut aan een van de belangrijkste wapensystemen van de Nederlandse krijgsmacht na de Tweede Wereldoorlog.

De Fokker D.21 is het belangrijkste Nederlandse vliegtuigontwerp uit de tijd van de Tweede Wereldoorlog. Dit boek is het eerste grote, Nederlandstalige werk dat het interessante verhaal van de Fokker D.21 in al zijn internationale facetten uit de doeken doet. De meest vooraanstaande kenners in vier verschillende landen werkten eraan mee. Het bevat veel nieuwe inzichten en is rijk geïllustreerd met honderden foto's en tekeningen, waarvan vele nooit eerder zijn gepubliceerd.

Dit is het tweede deel van de boeken gewijd aan de samenstellingen van de internationale EuroCity-treinen die van 1987 tot heden door de verschillende Europese landen reden en rijden. De landen die in dit boek aan bod komen zijn, in alfabetische volgorde: Frankrijk, Hongarije, Italië, Kroatië, Luxemburg, Polen, Roemenië, Slovenië, Slowakije, Spanje, Tsjechië en Zwitserland. In veel van deze landen is het aandeel van treinstellen in het vervoer, vooral bij hogesnelheidstreinen, veel groter dan in de verbindingen die in het eerste deel aan bod komen, hetgeen een meer algemene tendens bij de spoorwegen in de afgelopen decennia weerspiegelt. De lezer, of hij nu modelspoorliefhebber is of niet, treft in dit boek zo’n 700 verschillende treinsamenstellingen en hun wijzigingen gedurende de 37 jaar van het bestaan van deze inter-Europese verbindingen.

De Fokker T.8-W was een in 1938 op verzoek van de Marineluchtvaartdienst (MLD) ontworpen tweemotorige torpedobommenwerper en verkenner op drijvers voor de net opgerichte torpedodienst. Het vliegtuig was bestemd voor zowel de Nederlandse kustverdediging als voor Nederlands-Indië. Het toestel was in 1937 ontworpen en markeerde tegelijk voor Fokker de overgang naar een nieuwe constructie. Er werden 36 toestellen gebouwd die dienst hebben gedaan bij de MLD.

Na de beschrijving van de bouw en de inzet van de Fokker G-1 in Deel 1 respectievelijk Deel 2, wordt in dit derde deel de gehele constructie van dit bijzondere vliegtuig in detail weergegeven. Van het oorspronkelijke ontwerp tekeningenpakket van de Fokker G-1 is weinig bewaard gebleven. Dit feit heeft geleid tot een bijzonder project: uitzoeken hoe de Fokker G-1 was geconstrueerd. Voor u ligt het resultaat van ruim veertig jaar onderzoek naar de constructie van de Fokker G-1 Mercury. Deze uitgave bestaat uit honderden door Jan Broos met de hand getekende technische illustraties, ondersteund door inhoudelijke tekst en foto’s. Sinds het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw hield Jan Broos (zelfstandig technisch illustrator) zich hiermee bezig. Met zijn technische inzicht heeft hij in 1985 een prachtig model van de Fokker G-1 (schaal 1:10) gebouwd. Met de ontdekking in 1993 van een grote serie bouwfoto’s van de Fokker G-1 in Denemarken en zijn aansluiting bij de Stichting Fokker G-1 in 1997 kwam zijn werk aan dit onderwerp in een stroomversnelling. Met behulp van deze gedetailleerde foto’s en aanvullende informatie maakte Jan Broos circa vierhonderd technische illustraties (in 3D-aanzicht en z.g. “exploded views”) van de Fokker G-1. Helaas is Jan Broos in 2019 overleden. Een eerder door hem geschreven en geïllustreerd manuscript is de basis van deze publicatie. Kijk nu mee door de bril van Jan Broos en leer de Fokker G-1, Fokkers’ allermooiste jager, tot in detail kennen!

Dit is het eerste deel van drie uitgaven over de Fokker G-1. Samen vormen ze een standaardwerk over een stuk nationale luchtvaarthistorie. Het complete verhaal over de aanvalsjager, met aandacht voor het ontwerp, de techniek en de ontwikkeling van het vliegtuig. De Fokker G-1 jachtkruiser was een aanvalsjager die in 1936 werd ontworpen door ir. Marius Beeling en Dr.ir. Erich Schatzki. Het idee achter het ontwerp was een combinatie van een lange afstands jager, verkenner en lichte bommenwerper. Een denkbeeld dat ook in het buitenland leefde en aanleiding was voor diverse nieuwe vliegtuigontwerpen. Dit ontwerp was met name bijzonder door het gebruik van dubbele staartbomen, het opvallendste kenmerk van deze jachtkruiser. Het Wapen der Militaire Luchtvaart bestelde 36 stuks Fokker G-1 Mercury. Deze werden vlak voor de oorlog afgeleverd. In november 1939 kwam daar nog de bestelling bij van 26 G-1 Wasp, waarvan er nog tien stuks door de fabriek zijn afgeleverd, deels zelfs tot in de Meidagen van 1940.

Ter Haar beschrijft in "Meningen van een zeeman" de, naar zijn mening, vreemde gang van zaken in de huidige wereld van de scheepvaart en scheepsberging. Het gaat over de enorme overdrijving van gebeurtenissen. Deze brachten hem er toe zijn verbazing op te schrijven. Het was de blokkade in het Suezkanaal door het zeer grote containerschip "Ever Given" dat het laatste zetje gaf. De berging van de eeuw werd het genoemd. Van het één kwam het ander en de onderwerpen meldden zich als vanzelf: het gaat over het Suezkanaal. Het gaat over reuzeschepen, zowel containerschepen als cruiseschepen, alles zeer groot en buiten proporties. Het gaat over Lloyd's Salvage Arbritration Branch. De oplopende kosten van een berging. Ongevallen met autotransportschepen en veetransportschepen. Kunstmatige intelligentie en autonoom varen. En hoe gaat men om met bemanningen in tijden van oorlog. Het gaat over autoriteiten, ten anker liggen en scheepsbranden. Het foutief opgeven van ladingen, gewichten en samenstelling, veelal uit winstbejag. Ook over de bemoeienis van Jan en alleman met beleid op het schip mede vanwege goede communicatiemiddelen. De beste stuurlui staan letterlijk aan land. De Onderzoeksraad voor de Veiligheid geeft zelfs in één van haar recentere uitspraken het advies aan een reder een dwingende aanwijzing tijdens de reis op te leggen aan de kapitein. Maar de wet van de zee is anders. Het gaat uiteraard ook over vluchthavens, de veilige haven voor een schip in nood. Dat vraagt daadkracht. Maar dat moet dikwijls uitgebreid met belangengroepen besproken worden, dat kost veel tijd, tijd die er niet is.