Geschiedenis & politiek

Van De jongen in de gestreepte pyjama zijn al meer dan 350.000 exemplaren verkocht in Nederland en Vlaanderen, en anderhalf miljoen exemplaren wereldwijd – met 57 vertalingen is dit de meest vertaalde Ierse roman aller tijdenDe negenjarige Bruno weet niets over de Jodenvervolging en de cruciale rol van zijn vader daarin. Hij is onwetend over de huiveringwekkende wreedheden van zijn land ten opzichte van het Europese volk. Alles wat hij weet is dat hij uit een fijn thuis in Berlijn weg moest en toen verhuisde naar een uitgestorven oord, waar er niks te doen is en er niemand is om mee te spelen. Tot hij Shmuel ontmoet, een jongen die in een parallelle wereld leeft aan de andere kant van het naastgelegen hek met prikkeldraad en die, net als alle mensen daar, een gestreepte pyjama draagt. Als Bruno vrienden wordt met Shmuel wordt hem steeds duidelijker waar hijzelf al die tijd deel van uitmaakte, en wat voor vreselijk lot zijn vriend te wachten staat. Zonder weg terug.John Boynes aangrijpende klassieker neemt de lezer mee in de hoopvolle vriendschap tussen Bruno en Shmuel, en toont hoe ze hun onschuld verliezen tijdens een van de donkerste periodes van onze geschiedenis.In de pers‘De jongen in de gestreepte pyjama is een impliciete, maar keiharde confrontatie met de verschrikkingen van de Holocaust. Maar het is ook een verhaal over de vriendschap tussen twee jongens, die sterker is dan de onmenselijkheid die hen omringt.’ Trouw‘Zelden verscheen zo’n bijzondere, pure en mooie roman over de Tweede Wereldoorlog.’ Flair‘Overrompelende leeservaring.’ LINDA.

Kristin Hannah is een New York Times-bestsellerauteur van meer dan twintig romans, waaronder De nachtegaal, De vergeten vrouwen en Als de wolven huilen. Ze woont afwisselend in het noordwesten van Amerika en op Hawaï.

De politieke heerschappij over Indonesië was in het begin van de negentiende eeuw van de VOC overgegaan naar de Nederlandse regering. Om de winst te vergroten werd het Cul-tuurstelsel ingevoerd, een serie maatregelen die de planters in staat stelde waardevolle landbouwproducten te verbouwen, in plaats van alleen voedingsmiddelen zoals rijst. Daarbij werd een belastingstelsel ingevoerd waarvan de ambtenaren volgens een commis-siesysteem werden beloond. De combinatie van deze twee maatregelen veroorzaakte een wijdverbreide corruptie, die resulteerde in grote armoede en hongersnood onder de inheemse bevolking. Douwes Dekker (Multatuli) schreef Max Havelaar als een aanklacht tegen het misbruik van het cultuurstelsel, tegen herendiensten, en tegen plichtsverzuim door Nederlandse ambte-naren in Nederlands-Indië. Tot Dekkers frustratie werd het werk als zodanig niet serieus genoeg genomen maar het boek maakte van Multatuli meteen een bekende schrijver. Naast de aanklacht was er nog een ander motief voor Multatuli om dit boek te schrijven. Na zijn ontslag als assistent-resident in Nederlands-Indië was Multatuli tot bittere armoede vervallen. Hij hoopte op eerherstel en een nieuwe ambtelijke functie in de kolonie. Hij was zelfs bereid van publicatie af te zien, indien door de toenmalige regering aan zijn wensen zou worden voldaan. In een brief aan zijn vrouw Tine gedateerd 20 november 1859 licht hij dat toe. Die wensen hielden onder andere in dat hij op Java tot resident werd benoemd, herstel van zijn diensttijd zodat hij gewoon pensioen zou krijgen over die jaren, een ruim voorschot en hij wilde benoemd worden in de orde van de Nederlandse Leeuw. Dat lintje zag hij vooral als eerherstel en als een blijk van erkenning. In de onderhandelingen werd Dekker eene convenable betrekking aangeboden in West-Indië, in ruil voor het ach-terhouden van het boek. Maar dat was Dekker niet genoeg. In een brief aan koning Willem III schrijft Dekker dat hij het aanbod afgewezen heeft. "of de koffieveilingen van de Nederlandse Handelmaatschappij" Multatuli had vele redenen om voor deze ondertitel te kiezen. Zo was het in de negentiende eeuw gebruikelijk om een ondertitel te gebruiken en deze is gebruikt om de ironie van Multatuli naar voren te brengen. De lezer werd op het verkeerde been gezet en bleef met de vraag zitten of dit werk wel of geen fictie was. In het boek komt deze ironie verder naar voren doordat ook Droogstoppel wordt erdoor misleid. Hij schrijft dat het boek de koffieveilingen van de Nederlandse Handelmaatschappij zal gaan heten, een onderwerp dat hem zeer interesseert, maar gaandeweg merkt hij dat het boek daar niet over gaat. een andere reden is dat de Nederlandse Handelmaatschappij op deze manier voor Dekker het symbool voor de onderdrukking en uitbuiting van de Javaan en de koloniale politiek staat. In de tijd dat het werk geschreven werd was er veel te doen rondom koffie en Multatuli speelde in op de actualiteit. Multatuli wilde gelezen worden, en greep daarvoor elk middel aan: de ondertitel trok de aandacht, en verleidde lezers om het boek aan te schaffen en te lezen.

Amsterdam, 1942-1943. Tegenover de Hollandsche Schouwburg bevindt zich de Joodse Crèche, door de Duitsers getransformeerd in een verzamelplaats voor Joodse kinderen voordat zij op transport gaan. Samen met de andere Joodse kinderverzorgsters van de crèche bekommert de zeventienjarige Betty Oudkerk zich om het lot van de kinderen, terwijl het leven voor Joden buiten de crèche steeds beangstigender wordt. In het diepste geheim weten ze onder leiding van Henriëtte Pimentel, de directrice van de crèche, ruim zeshonderd kinderen van deportatie te redden, ongeacht de risico's die dat met zich meebrengt.De crèche is het verzetsverhaal van jonge vrouwen die in wrede omstandigheden moeten beslissen over leven en dood. Moedige vrouwen met een vurige hoop voor de toekomst - want wie een kind redt, redt de wereld.

Meesterverteller Bart Van Loo neemt de lezer op sleeptouw langs duizend jaar Europese geschiedenis. Zijn zoektocht voert hem naar het ontstaan van de Nederlanden in de vijftiende eeuw. En wat blijkt? De Lage Landen zijn een Bourgondische uitvinding. De Bourgondiërs vertelt de geschiedenis van de vroege Nederlandse eenwording. Het is een wonderlijk relaas van ontbolsterende steden, ontwakend individualisme en uitstervende ridderidealen. Van schizofrene koningen, doortastende hertogen en geniale kunstenaars. Terwijl de Bourgondische hertogen met veldslagen, huwelijken en hervormingen de versnipperde Lage Landen tot één geheel smeedden, ontstonden onder hun impuls de onvergetelijke werken van Klaas Sluter, Jan van Eyck en Rogier van der Weyden. Bart Van Loo’s even spannende als leerrijke verkenning van de middeleeuwen groeit gaandeweg uit tot een indrukwekkende cultuurgeschiedenis. Meeslepend en erudiet vertelt hij waar wij vandaan komen. Een wervelend verhaal van brandstapels en banketten, pest en steekspelen, Jeanne d'Arc, Jan van Eyck, Filips de Goede en het Gulden Vlies. '‘Van Loo’s kracht is zijn enthousiaste verteltrant. In zijn boek zit een tv-serie van minstens vier seizoenen à la ‘The Crown, of een film als The Favorite over de verwikkelingen aan het Britse hof van Queen Anne.’' Vrij Nederland 'Liefhebbers van etymologie zullen genieten.' En route 'Van Loo vertelt je als een goede vriend over een historische reis vol opwindende gebeurtenissen die vaak een verrassende wending nemen.' Maison en France

Eva en Miriam Mozes waren tien jaar oud toen ze aankwamen in Auschwitz. Toen de nazi’s zagen dat ze een tweeling waren, werden ze onmiddellijk gescheiden van de rest van hun familie. Vanaf dat moment waren ze onderdeel van dr. Mengeles ‘verzameling’ tweelingen, en werden onderworpen aan mensonterende experimenten.Eva en haar zus overleefden de gruwelen van het kamp, de bevrijding door de Russen en de barre tocht terug naar huis.Dit is Eva’s verhaal.

In 'Selma' roept Carolijn Visser op meesterlijke wijze de sfeer op van het schrale, revolutionaire Peking. Ze schildert de grote parades ter ere van de Volksrepubliek, de ideologische blindheid van westerse fellowtravellers, de grote hongersnood en uitzinnige Rode Gardisten die alles wat westers en oud was vernielden. De joodse Selma Vos groeide op in IJmuiden en wist tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de nazi's te ontkomen. Tijdens haar studie in Cambridge ontmoette ze Chang Tsao, de man van haar leven. Na de geboorte van hun kinderen, Greta en Dop, bouwden ze een bestaan op in het China van Mao. Chang was vooraanstaand lid van de Partij en leidde het Psychologisch Instituut, toch bleven Selma en haar kinderen buitenstaanders. Tijdens de Culturele Revolutie werd Chang uit zijn functie gezet en door zijn collega's aangevallen. Selma, lerares aan de Tweede-talenschool, werd uiteindelijk samen met hem gearresteerd. Zij was de enige Nederlander die in China woonde ten tijde van Laat Honderd Bloemen Bloeien, de Grote Sprong Voorwaarts en de Culturele Revolutie. Selma en haar gezin werden slachtoffers van de grootse idealen van de maoïstische heilstaat, de Culturele Revolutie betekende uiteindelijk de ondergang van het hele gezin. Selma behoort tot de hoogtepunten in Carolijn Visser's oeuvre.

na de succesvolle introductie van het boek genoot Wim Aloserij volop van de belangstelling voor zijn verhaal. Hij trok met auteur Frank Krake langs volle zalen en boekhandels. Eindelijk werd hij nu wél gehoord. De kroon op zijn werk zou de ontmoeting worden met het koningspaar, bij de Nationale dodenherdenking op 4 mei. Wim overleed twee dagen voor die tijd en liet een enorme leegte achter. Frank Krake schreef een additioneel hoofdstuk over zijn laatste weken met Wim Aloserij. Tevens licht hij een spectaculaire ontdekking toe in dat nieuw geschreven hoofdstuk, verrijkt met vele extra foto's. Krake ontdekte dat de opdracht tot het bombarderen van de schepen in de Oostzee, met 7.000 doden als gevolg, van Nederlandse bodem kwam... Liggend op het dak van een trein ontvlucht de twintigjarige Amsterdammer Wim Alosery in 1943 de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij duikt onder bij een boer en slaapt maandenlang in een kist onder de grond. Totdat hij bij een razzia wordt gepakt en opgesloten in de beruchte Gestapo-gevangenis aan de Euterpestraat. Hij belandt in Kamp Amersfoort en gaat enkele weken later op transport naar Noord Duitsland, waar hij acht maanden lang de dodelijke dwangarbeid in de concentratiekampen Husum en Neuengamme overleeft. Mede dankzij de kwade dronk van zijn verslaafde stiefvader. Als de oorlog bijna ten einde is belandt Wim op het luxe cruiseschip Cap Arcona, dat voor anker ligt in de Lübeckerbocht. Terwijl op de wal de geallieerden Duitsland tot overgave dwingen, begaat de RAF boven water een dodelijke vergissing. Jachtvliegtuigen bombarderen meerdere schepen en in een waar inferno verongelukken 7.000 gevangenen. Samen met slechts enkele honderden opvarenden overleeft Wim Alosery een van de grootste scheepsrampen aller tijden. Op zijn vierennegentigste vertelt hij ons zijn verhaal. Als de laatste getuige.

Heinz Oster was pas vijf jaar oud toen Adolf Hitler in 1933 aan de macht kwam. Als een van de 2.011 Joden die in Keulen in 1941 door de Gestapo werden opgepakt, werd ook hij gedeporteerd. De twaalfjarige jongen werd vervolgens van kamp naar kamp gestuurd. In Auschwitz ontsnapte hij aan de gaskamer omdat de paardenfokkerij staljongens nodig had. Hij hield zich wanhopig vast aan de overtuiging dat als hij zich onmisbaar zou maken, hij een grotere kans zou hebben om deze hel te overleven. Heinz was een van de weinige Keulse Joden die na de oorlog de kampen levend verliet. Na de oorlog emigreerde hij naar Amerika en veranderde zijn naam in Henry. Dit is zijn verhaal.

Vijf jaar lang werkte David Van Reybrouck aan zijn monumentale Revolusi. Hij interviewde bijna tweehonderd mensen, de laatste nog levende getuigen van de onafhankelijkheidsstrijd, in Indonesische rusthuizen, Japanse miljoenensteden en op verafgelegen eilanden. Ook in Nederland bracht zijn onderzoek tal van nieuwe verhalen aan het licht. De veelheid aan perspectieven en herinneringen weeft Van Reybrouck samen tot het aangrijpende verhaal van de Indonesische onafhankelijkheid. Zo toont hij hoe een nieuwe wereld vorm kreeg: in bloed, in pijn, met hoop. De onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië, die zijn hoogtepunt bereikte in de jaren veertig van de vorige eeuw, is lang gezien als een conflict tussen kolonisator Nederland en het gekoloniseerde Indië. Maar in werkelijkheid was het wereldgeschiedenis. David Van Reybroucks Revolusi is het eerste boek dat de strijd lostrekt uit het nationale perspectief en het belang ervan toont als mondiale gebeurtenis. Indonesië was het eerste land dat na de Tweede Wereldoorlog zijn onafhankelijkheid uitriep. Na de Japanse bezetting verzetten jonge rebellen zich gewapenderhand tegen elke nieuwe vorm van overheersing. Britse, Australische en vooral Nederlandse troepen moesten rust en orde brengen, maar hun aanwezigheid leidde juist tot het ontvlammen van de eerste moderne dekolonisatieoorlog. Die strijd inspireerde onafhankelijkheidsbewegingen in Azië, Afrika en de Arabische wereld, zeker toen het vrije Indonesië in 1955 de legendarische Bandung-conferentie organiseerde, het eerste wereldcongres zonder het Westen. De wereld had zich met de Revolusi bemoeid en de wereld was erdoor veranderd.

In De mannen van Poetin onthult onderzoeksjournalist en voormalig correspondent in Moskou Catherine Belton het verhaal over de machtsgreep van Vladimir Poetin en zijn KGB-trawanten. Mede aan de hand van exclusieve interviews met belangrijke insiders vertelt Belton hoe de mannen van Poetin een nieuwe club van oligarchen vormden, zich meedogenloos allerlei bedrijven toe-eigenden, de economie overnamen, miljarden overhevelden, de scheidslijnen tussen de politieke macht en de georganiseerde misdaad lieten vervagen, tegenstanders uitschakelden en vervolgens hun rijkdom en macht gebruikten om hun invloed in het Westen uit te breiden.Beltons verhaal strekt zich uit van Moskou tot Londen en van Zwitserland tot het Amerika van Donald Trump. De mannen van Poetin is een aangrijpend en vooral angstaanjagend relaas over de teloorgang van de hoop op een nieuw Rusland, en de ernstige gevolgen daarvan voor zijn inwoners, en vooral voor de wereld.Journalist en schrijver Catherine Belton was jarenlang correspondent in Moskou voor The Financial Times. Ze woont in Londen. De mannen van Poetin werd benoemd tot boek van het jaar door The Economist, The Financial Times, The New Statesman en The Telegraph. Op de publicatie volgden vijf rechtszaken door Russische oligarchen en Rosneft.‘Meedogenloos en overrompelend. Dit is het indrukwekkendste relaas over de opkomst van Poetin tot nu toe. Belton biedt de meest gedetailleerde en meeslepende versie van dit verhaal, gebaseerd op tientallen interviews met oligarchen en Kremlininsiders, evenals voormalige KGB-agenten en Zwitserse en Russische bankiers. Duizelingwekkend... Een prachtig boek.’The Guardian‘Zeker het best gedocumenteerde boek over deze materie.’Raymond van den Boogaard, De Groene Amsterdammer‘De onbevreesde Belton sprak met figuren met ongelijke belangen, spoorde documenten op en followed the money. Het resultaat is een nauwgezet portret van de kring van Poetin en van de opkomst van het “KGB-kapitalisme” – een vorm van meedogenloze vermogensopbouw die is ontworpen om de belangen te dienen van de Russische staat.’The New York Times Book Review‘Beltons boek is vlot geschreven, bevat grondig onderzoek en staat vol met nieuwe – of in ieder geval niet algemeen bekende – feiten. Dit is een fantastisch journalistiek boek, geschreven met oog voor een goedlopend verhaal en meeslepende personages.’The Spectator‘In haar schokkende nieuwe boek onthult Catherine Belton hoe een handvol KGB’ers sinds eind jaren tachtig door middel van het witwassen van vele miljarden het Westen ontwricht en zichzelf verrijkt.’Michel Krielaars, NRC Handelsblad ●●●●●‘Boeken over het moderne Rusland zijn er in overvloed. Belton heeft ze allemaal overtroffen. Haar boek is het beste en belangrijkste over het moderne Rusland.’The Times‘De personages in Catherine Beltons studie zijn buitengewoon en een Netflix-miniserie waardig. Dit is het moderne Rusland in zijn volle, huiveringwekkende glorie. Belton laat geen middel onbeproefd in haar uiteenzetting over hoe de Russische president en zijn “mannen” het grootste land ter wereld domineren, en hoe ze zover zijn gekomen.’The Financial Times

De grote verkiezingswinst van Geert Wilders, de groei van extreemrechts in andere Europese landen, de mogelijke terugkeer van Donald Trump: personen en partijen die het niet zo nauw nemen met de rechtsstaat hebben de wind in de zeilen. Onze democratie wordt in toenemende mate bedreigd, wat herinneringen oproept aan de vorige eeuw. Want nog niet eens zo heel lang geleden zagen onze voorouders hun regeringen zwichten voor fascisme, nazisme en communisme. Ook zij vertrouwden erop dat de rechtstaat het wel zou overleven – ten onrechte. Hoe kunnen wij voor- komen dat we dezelfde vergissing begaan? In Over tirannie reikt historicus Timothy Snyder twintig praktische strategieën aan om de democratie te beschermen tegen een autoritaire overheid en tegen zogeheten sterke leiders. De herdruk van deze moderne klassieker, schitterend geïllustreerd door kunstenaar Nora Krug, is nu noodzakelijker dan ooit.

Femke Deen is historicus. Zij promoveerde op een boek over propaganda in Amsterdam tijdens de Nederlandse Opstand. Ze schrijft nu een biografie over Charlotte de Bourbon.Marchien den Hertog is historicus en journalist en eindredacteur van maandblad Ons Amsterdam. Met Dorine Hermans schreef ze Het verhaal van Nederland – Oranje Nassau.Emma Los is historicus en verbonden aan Stadsarchief Amsterdam. Ze is co-auteur van Amsterdam voor vijf duiten per dag en De canon van Amsterdam.

Blik terug op het jaar 2024 met de nieuwe Het aanzien van ‘Het aanzien is de baas van de geschiedenis.’ NRC In Het aanzien van 2024 geeft Lukas Spee een compleet en toegankelijk overzicht van twaalf maanden wereldnieuws zoals we dat van Het aanzien van gewend zijn: direct, verhelderend en met humor. De opvallendste nieuwsverhalen uit binnen- en buitenland komen aan bod, voorzien van de beste foto’s. Naast wereldschokkende gebeurtenissen ook ruimschoots aandacht voor rages, sport en cultuur. Een greep uit de inhoud: Helft van de wereldbevolking naar de stembus Belgisch cordon sanitaire doorbroken Oud-premier Dries van Agt overleden Mark Rutte vertrekt naar de NAVO Conflict in het Midden-Oosten breidt zich uit Russische oppositieleider Aleksej Navalny overleden Pro-Palestijnse protesten Duizend dagen oorlog in Oekraïne Kabinet-Schoof treedt aan Rechtszaak tegen Ali B Oekraïense troepen trekken Russische regio Koersk binnen Joost Klein gediskwalificeerd op Eurovisie Songfestival Spanje wint EK voetbal in Duitsland Noodweer door hete zomer Paus Franciscus bezoekt België Olympische en Paralympische Spelen in Parijs Ophef over asielnood(maatregelen)wet Sluiting Groningse gaskraan Verdeeldheid binnen nieuwe Nederlandse coalitie Donald Trump overleeft aanslag en wordt herkozen Tweede Kamer bindt strijd aan met fatbikes Lukas Spee is schrijver en eindredacteur. Sinds enkele jaren is hij betrokken bij het schrijven en samenstellen van Het aanzien van en sinds de editie van 2023 heeft hij het stokje als auteur en samensteller definitief overgenomen van Han van Bree.

Onthullende biografie werpt nieuw licht op Greet Hofmans Greet Hofmans was in 1956 maandenlang wereldnieuws. Van Zweden tot de Verenigde Staten, van Frankrijk tot Venezuela: overal verschenen artikelen over de ‘gebedsgenezeres’ die het huwelijk van het Nederlandse koningspaar zo ernstig had verstoord dat een echtscheiding dreigde. Hofmans zou koningin Juliana hebben behekst en gevaarlijke pacifistische denkbeelden hebben ingefluisterd. De ophef leidde ertoe dat Juliana alle banden met Hofmans moest verbreken. Achteraf bleek prins Bernhard verantwoordelijk voor de demonisering van Hofmans, die als een ‘Raspoetin’ de geschiedenisboeken inging. Gebruikmakend van diverse niet eerder geraadpleegde (privé)archieven schetst Han van Bree in Het vertroebelde oog een genuanceerd beeld van de persoon Hofmans. Wie was deze Amsterdamse vrouw van eenvoudige komaf, bij wie zo velen – van jong tot oud, van arm tot rijk, van laaggeschoold tot hooggeleerd – te rade gingen als ze ergens mee zaten? Was zij inderdaad een sturende en manipulatieve intrigante? Had zij voor de monarchie gevaarlijke religieuze opvattingen? En bovenal: wat wilde zij bereiken? Door haar hele leven te beschouwen, geeft Van Bree een completer beeld van Hofmans en biedt hij een nieuwe, heldere kijk op de wijze waarop zij onder meer Juliana, maar ook Wilhelmina en zelfs Bernhard terzijde stond. Gebaseerd op volledig nieuw archiefmateriaal Met niet eerder gepubliceerde foto’s Han van Bree (1957) studeerde geschiedenis in Utrecht en Gent en specialiseerde zich op het Nederlandse koningshuis. Voor de NOS maakte hij over koningin Juliana, prins Bernhard en prins Claus diverse documentaires, die werden uitgezonden in de weken na hun overlijden. In 2015 promoveerde hij in Leiden op De geest van het Oude Loo – Juliana en haar vriendenkring 1947-1957. Daarnaast schreef hij onder andere de bestseller Beatrix, koningin der Nederlanden en was hij van 1983 tot 2022 verantwoordelijk voor de reeks Het aanzien van.

Wat als je familieleden verraders blijken te zijn? Blijf je zwijgen? Of doorbreek je de stilte en ga je graven naar de waarheid? ‘Een boek dat tot de laatste pagina’s enerveert.’ Dagblad Trouw ‘Een begenadigd verteller.’ Historisch Nieuwsblad Toen haar overgrootvader in een krantenartikel werd genoemd als de mogelijke verrader van Anne Frank, stuitte Stephanie Biesheuvel op een groot familiegeheim. Het vormde de start van een zoektocht naar haar verzwegen familiegeschiedenis. In verschillende archieven vond ze dossiers vol met oorlogsmisdaden van haar familieleden tijdens de Tweede Wereldoorlog. De ene ontdekking nog gruwelijker dan de andere. Zij collaboreerden met de nazi’s en maakten zich schuldig aan verraad van Joden en buurtgenoten, iets waarover na de oorlog altijd is gezwegen. In Het verraad van de Jordaan vertelt Stephanie het verhaal van haar omstreden familie. Ze sprak met familieleden en tijdgenoten, om zo de waarheid boven tafel te krijgen. Dit is het verzwegen verleden van een Amsterdams NSB-gezin en hun jarenlange zwijgen wordt nu eindelijk doorbroken. Stephanie Biesheuvel is auteur en podcastmaker. In haar persoonlijke boek Het verraad van de Jordaan gaat ze op zoek naar het verzwegen verleden van haar eigen, omstreden familie. Tegelijk met het boek maakte Stephanie ook een gelijknamige podcast.

Een kraakheldere wake-upcall: we moeten nu weerstand bieden aan wereldwijd samenwerkende autocratieën. Wie denkt dat dictators alleen op hun eigen land gericht zijn, heeft het mis. Autocratieën als Rusland en China wisselen onderling kennis en middelen uit. Corrupte bedrijven in het ene land doen zaken met corrupte bedrijven in het andere land en het ene nationale politiekorps traint en bewapent het andere. Bovendien verkondigen de autocratische regimes dezelfde boodschap over de gevaren van de westerse democratie. Deze groep landen functioneert als een concern van verschillende bedrijven: Autocratie bv. De autocratieën hangen verschillende ideologieën aan maar de leiders delen een onstilbare honger naar macht en welvaart die in veel gevallen voor het welzijn van de eigen bevolking gaat. Applebaum werpt licht op de prangendste geopolitieke kwestie van deze tijd en wijst ons op wat democratische landen te doen staat om dit wereldwijde netwerk van dictators een halt toe te roepen. Over De schemering van de democratie: ‘Een razend actueel boek, politiek en tegelijk intens persoonlijk.’ – Geert Mak Over IJzeren gordijn: 'Voor Westerse lezers geldt: door zo'n inzichtelijk boek over destructie, blijkt opnieuw wat het beschermen waard is - en hoe.' - vier sterren, de Volkskrant

Een nieuwe reeks van de makers van de populairste geschiedenispodcast Iedereen heeft wel een oom, vader, vriendin of collega die dol is op smeuïge geschiedenisverhalen. Over excentrieke koningen bijvoorbeeld, of heldendaden van gewone mensen. In hun populaire podcast Alle Geschiedenis Ooit vervullen Arco Gnocchi, Nynke de Jong, Thom Aalmoes en Andrea Huntjens precies die rol. Iedere week gaan zij op zoek naar de beste verhalen, en behandelen ze echt alle geschiedenis ooit. In Alle Geschiedenis Ooit - Nederland, het eerste deel uit de reeks, nemen ze je mee door de hoogtepunten uit de Nederlandse geschiedenis. Van Indorock tot Julius Caesar en van een mislukte revolutie tot de uitvinding van xtc. Hét ideale cadeauboek voor geschiedenisliefhebbers! Een greep uit de onderwerpen: Nederlandse hiphop De keer dat Nederlanders hun premier opaten Het turfschip van Breda De uitvinding van de kapsalon De Nederlandse heksenvervolging De tulpenmanie Arco Gnocchi, Nynke de Jong, Thom Aalmoes en Andrea Huntjens hebben alle vier een liefde voor geschiedenis, van lokale verhalen tot de Tweede Wereldoorlog en revoluties. Samen maken ze Alle Geschiedenis Ooit, waarin écht alles aan bod komt, van de Spice Girls tot Adolf Hitler. Nynke de Jong is daarnaast schrijver en columnist. Arco Gnocchi is groot Ajacied en maakt ook de podcast Pak Schaal. Thom Aalmoes is redacteur en podcastmaker. Andrea Huntjens is historicus en podcastmaker van Radio Oranje.

In Duizend jaar weer, wind, en water in de Lage Landen, deel 8, geven Jan Buisman en Sebastiaan Cobelens een indrukwekkend en zeer gedetailleerd overzicht van het weer in de noordelijke en zuidelijke Nederlanden, in de periode 1825-1850. Het is het nieuwste deel van de hoog gewaardeerde reeks, die Buisman (1925-2024) in de jaren negentig begon, waarin hij vanuit verschillende bronnen het weer van jaar tot jaar reconstrueert. Deel 8 brengt ons aan het slot van de Kleine IJstijd: strenge winters brengen ellende met zich mee, overstromingen teisteren de bewoners en hagelbuien verwoesten complete oogsten. Nederland gaat door zware tijden, met de oorlog tegen België en grote financiële tekorten. Tegelijk staat Nederland aan de vooravond van industrialisatie en modernisering en krijgen mensen steeds meer invloed op hun omgeving. Hoewel velen denken dat het niet mogelijk is, is hoogleraar Buys Ballot ervan overtuigd dat we eindelijk antwoord kunnen geven op de eeuwenoude vraag: wat voor weer wordt het? Opnieuw een schitterend deel in de reeks waar de liefhebbers reikhalzend naar hebben uitgekeken. Jan Buisman (1925-2024) was historisch geograaf. Hij werkte sinds jaren met grote vasthoudendheid aan zijn grote reeks over de geschiedenis van het weer, en is door de jaren heen meerdere malen onderscheiden. Sebastiaan Cobelens (1973) studeerde Economie en Sociaal-culturele wetenschappen. Hij schrijft weerhistorische artikelen voor De Weerspiegel en Het Weer Magazine, en was coauteur van het boek Echte winters. Het winterlandschap in de negentiende eeuw. Ook geeft hij regelmatig lezingen over weer en historie. Hij zal de reeks in de toekomst voortzetten.

MIJN EERSTE 18 JAAR; GEBOREN IN 1975 De jaren van 1975 tot 1993 Mijn Eerste 18 Jaar is hét boek vol met ‘oh ja!’-momenten. Droom weg bij alle hoogtepunten uit jouw jeugd. Zo beleef je de meest spraakmakende momenten uit de eerste 18 jaar van jouw leven opnieuw. Aan welke hits, films en tv-programma’s heb je mooie herinneringen? Hoe was de mode toen, het straatbeeld en de rages? Welke sporthelden zijn je bijgebleven? En wat was het nieuws waar iedereen het over had? Mijn Eerste 18 Jaar staat boordevol jeugdsentiment. Met maar liefst 182 pagina’s aan kleurrijke foto’s, anekdotes en iconische beelden uit jouw jonge jaren. Ook hebben we per jaar de grootste hits voor je verzameld. Scan de code en beluister jouw hits. Begin met bladeren en herbeleef je jeugd!

Hij dreef tientallen verzetsmensen in handen van de Duitsers en pleegde eigenhandig twee moorden. Als een kameleon trok hij door de kringen van het verzet en won het vertrouwen van burgermeesters en vooraanstaande politici. Hoe heeft deze mislukte elektrotechnicus en charmante fantast het zo 'ver' weten te schoppen? Na 1945 werd hij ook nog eens als contraspion gebruikt door de Engelsen en beleefde hij de wonderlijkste avonturen in Duitsland en Rusland. 'Ik heb heel veel meegemaakt, en zou het, wanneer ik alles in een boek zou lezen, niet voor waar aannemen. De werkelijkheid is soms erger en vreemder dan de grootste fantasie.' Met deze woorden sprak Van der Waals, in het Huis van Bewaring in 1946, ten slotte dan toch nog de waarheid.

Nooit heeft ze erover willen praten, maar in Oorlogsliefde doet ze eindelijk een boekje open. Zij hield van hem en ze wasm ervan overtuigd dat hij van haar hield. Zij was nog geen twintig, hij was twaalf jaar ouder en een charmante en vermogende baron die aan de goede kant stond. Dacht zij. Zijn verhalen kon ze niet controleren; het was oorlog. Het was te mooi om waar te zijn, dacht Corrie. Ze had gelijk. Anton van der Waals leverde talloze verzetslieden aan de Duitse bezetters uit, hij deinsde niet terug voor moord, maar hij zorgde goed voor zijn Corrie. En zij genoot. Tot de twijfel toesloeg en ze het vermoeden kreeg dat hij dubbelspel speelde en misschien een bedrieger, een verrader was. Maar toen kon ze niet meer terug. Sterker nog, ze moest zijn spel meespelen.

In Europa kent bijna niemand hem. Toch hoort Harry Hopkins bij de handvol mensen die bepalend waren voor het lot van ons continent en van ons land. Hopkins was een voormalige welzijnswerker in de armste buurten van New York. Uiteindelijk werd hij de rechterhand van president Roosevelt, raakte bevriend met Churchill en onderhandelde met Stalin. Hij werd de stuwende kracht achter de New Deal en, na 1940, achter het geallieerde bondgenootschap dat uiteindelijk nazi-Duitsland op de knieën kreeg. Het wervelende Wisselwachter gaat over de grote politieke bewegingen van de jaren dertig en veertig, over gecompliceerde onderhandelingen tussen de grootmachten en, altijd weer, botsende belangen. Tegelijk vertelt Geert Mak een intieme geschiedenis van een politieke familie, de vrouwen en mannen die in die jaren het Witte Huis bevolkten, van de uitgesproken Eleanor Roosevelt en haar vriendinnen tot de slimme alleskunner Missy LeHand, de secretaresse en tweede echtgenote van de president. Op ongekende wijze schetst Mak het beeld van een tijd vol dilemmas over democratie, economie en oor- log. Het zijn vraagstukken die ons, in deze jaren, maar al te bekend voorkomen.

Reinder de Eerste werd hij genoemd, de keizer van het vastgoed. Met zijn bravoure, dadendrang en hang naar publiciteit werd Reinder Zwolsman een nationale bekendheid. Als projectontwikkelaar heeft Zwolsman het aangezicht bepaald van de Nederlandse kustplaatsen – op een wijze die niet iedereen hem in dank heeft afgenomen. Zo veranderde hij het monumentale Scheveningen in de betonnen woestenij die het nog altijd is. In de jaren zestig haalde Zwolsman vrijwel dagelijks de kranten en stond hij model voor een nieuw type ondernemer: de almachtige projectontwikkelaar. Zijn zakenimperium breidde zich uit tot on-Nederlandse proporties. Maar halverwege de jaren zeventig was het sprookje voorbij. Sneller nog dan ze waren gestegen, daalden de koersen. Wie was Reinder Zwolsman, hoe kon hij zijn vastgoedimperium opbouwen en waarom ging het zo mis? Dick Brongers beschrijft het leven van een van de eerste bekende projectontwikkelaars van Nederland. Daarbij komt vanzelfsprekend ook de oorlog aan de orde: de jaren dat Zwolsman de basis legde voor zijn loopbaan, maar die hem ook een omstreden reputatie opleverden. Die zou hem tot aan zijn dood blijven achtervolgen.   Dick Brongers publiceert met enige regelmaat over instellingen en bedrijven die tijdens de Tweede Wereldoorlog collaboreerden met de Duitse bezetter, en was als historicus/ archivaris betrokken bij het herkomstonderzoek naar de kunstcollectie van het Gemeentemuseum (thans Kunstmuseum) Den Haag voor, tijdens en direct na de Tweede Wereldoorlog.

Ontdek het complete verloop van de Tweede Wereldoorlog in één oogopslag. Aan de hand van honderden afbeeldingen, kaarten en toegankelijke beschrijvingen belicht deze tijdlijn alle facetten van WO II: van de opkomst van het fascisme en de Blitzkrieg tot D-day, Hiroshima en de oprichting van de NAVO. Leer de globale impact kennen van wat werkelijk een 'wereld-oorlog' was.   'Dit is geen oorlog van stamhoofden of heersers, van dynastieën of nationale ambities; het is een oorlog van volken en overtuigingen.' - Winston Churchill, 14 juli 1940

Als herinnering voor later: Duitse soldaten fotografeerden Nederland 1940-1945 Na het succesvolle Nach Holland brengt Gerard Groeneveld opnieuw een fotoboek met veel ongepubliceerde Duitse privéopnamen. Maakten Duitse soldaten tijdens de aanval op Nederland in mei 1940 al veelvuldig gebruik van hun fotocamera, tijdens de bezetting nam hun lust tot fotograferen nog meer toe. Zo hielden ze hun herinneringen vast voor later en konden ze via hun kiekjes met familie en naasten thuis communiceren. Lange tijd bleven deze privébeelden verborgen, maar inmiddels kwamen deze foto’s via de commercie in het zicht van historici, verzamelaars en musea. Met het verstrijken van de tijd verkregen de beelden een ongekende historische waarde. De toeschouwer krijgt hiermee een unieke kans om via de lens van de Duitse soldaten mee te kijken naar een bewogen tijd, die tot op de dag van vandaag nazindert in onze collectieve herinnering. We zien op de foto’s de Duitsers Nederland binnentrekken, het land overnemen en er langzamerhand steeds meer vertrouwd raken, de camera binnen handbereik. Beelden waarin de oorlog van zich laat spreken, maar ook van vertier, contacten met de burgerbevolking, met de kinderen en de meisjes. Beelden van een ogenschijnlijke onschuld, die al snel plaatsmaken voor een dreigende werkelijkheid

Kees Jan Dellebeke werkte bijna veertig jaar als inlichtingenman bij de AIVD, voorheen de BVD. Hij was tijdens de treinkapingen in de jaren 1970 bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de selectie van agenten en informanten uit de Molukse gemeenschap. En tot aan de val van de Berlijnse Muur analyseerde hij de spionagepraktijken van geheime diensten van de Oostbloklanden. In Niet alles blijft geheim haalt Dellebeke uitvoerig herinneringen op aan zijn undercoveractiviteiten. Zo begeleidde hij special agents en bouwde hij informatienetwerken op. Uit zijn ontboezemingen blijkt dat het geheime werk in het buitenland gevaarlijker is dan menigeen kan bedenken. Wat is de impact van het werken bij een geheime dienst op je privéleven? Hoe open kan en mag je zijn over de werkzaamheden van de BVD/AIVD? Hou je ook voor vrienden geheim waar je werkt? Wat mag je aan je gezinsleden vertellen? Hoe reis je incognito de wereld over? In zijn meeslepende memoires geeft Kees Jan Dellebeke een onthullend inkijkje in de mens achter de spion.   Kees Jan Dellebeke (1951) werkte van 1973 tot 2012 voor de AIVD in verschillende binnen- en buitenfuncties. Na zijn pensioen gaf hij in diverse media zijn opinie over de veiligheidsproblematiek. Zo was hij te horen in de podcastserie Dossier AIVD.

Nationaal Comité 4 en 5 mei Tachtig jaar herinneren, herdenken en vieren   In 2025 is het tachtig jaar geleden dat Nederland helemaal werd bevrijd van nazi-Duitsland en de Tweede Wereldoorlog hier ten einde kwam. Sinds 1945 is een unieke traditie van herdenken en vieren ontstaan. In Tachtig jaar herinneren, herdenken en vieren lichten vooraanstaande historici, creatieve denkers en literaire auteurs belangrijke momenten uit de herdenkingsgeschiedenis uit, die ons denken over herinnering en het stilstaan bij onze vrijheid blijvend hebben veranderd. Hoe en wanneer werd bijvoorbeeld de Holocaust bespreekbaar? Op welke manier hebben alternatieve herdenkingen de Nationale Herdenking structureel beïnvloed? En hoe hebben discussies over de betekenis van vrijheid zich ontwikkeld door de jaren heen? Ook wordt er vanuit de mijlpalen van dit bijzondere herdenkingsjaar vooruitgeblikt op het herdenken en vieren in de toekomst. Dit rijke overzicht van tachtig jaar herdenken en vieren is voor iedereen die wil weten wat de Tweede Wereldoorlog niet alleen vandaag de dag nog betekent, maar ook in de toekomst zal betekenen. Met persoonlijke overdenkingen van Philip Freriks, Robin Block, Marc van Berkel, Hinke Piersma, Kim Putters, Bart Wallet, Ilse Raaijmakers en David Wertheim. Onder redactie van het Nationaal Comité 4 en 5 mei.

Onzichtbare Jaren is het openhartige portret van een Joodse familie in Nederland die gebukt ging onder de bezetting van de nazi’s, geconfronteerd werd met een dreigende deportatie en weigerde daaraan mee te werken. Naarmate de nazi’s hun greep op het Joodse volksdeel verstevigden, hadden de familieleden van Daphne Geismar zich al stukje bij beetje uit het openbare leven moeten terugtrekken: alles was hen verboden, van het rijden op een fiets tot het hebben van een baan. Omdat ze de moordzuchtige bedoelingen van de bezetters goed aanvoelden, besloten ze uiteen te gaan en onder te duiken. Ouders en kinderen raakten van elkaar gescheiden en leefden jarenlang in isolement, achter een kerkorgel, in een kruipruimte of gewoon in het volle zicht. Door citaten uit brieven, dagboeken en interviews met elkaar te vervlechten vertelt Geismar het verhaal van haar ouders, grootouders, tantes en ooms in hun eigen bewoordingen, aangevuld met een ware schat aan foto’s en illustraties. Het gedetailleerde relaas van deze familie werpt een nieuw licht op de wreedheid van de Holocaust en de ervaringen van de overlevenden, en houdt ons voor hoe we weerstand kunnen bieden aan onmenselijke omstandigheden.

Vier broers uit een journalistenfamilie moeten tijdens het opkomend nationaalsocialisme, de Tweede Wereldoorlog en de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog ingrijpende persoonlijke keuzes maken.

In 1946 opent vakantiehuis De Terrorist de deuren voor weduwen en kinderen van gestorven verzetsstrijders en voor mensen die gewond of getraumatiseerd uit de Tweede Wereldoorlog waren gekomen. Ze gingen gratis op vakantie. Uitwaaien op Ameland, in de hoop dat de zeewind hun tranen zou drogen. Het huis is een oude barak die de Duitsers neerzetten in de duinen, als onderdeel van verdedigingslinie de Atlantikwall. Oud-leden van het Friese verzet kopen het na de oorlog voor het symbolische bedrag van één gulden en verbouwen het tot een recreatieverblijf. Omdat de nazi’s mannen en vrouwen van de ondergrondse ‘terroristen’ noemden, krijgt het houten onderkomen deze geuzennaam. Tot 1953 bezoeken ruim 2500 vrouwen, mannen en kinderen De Terrorist op Ameland. Ze zingen, spelen en dansen er. En ze delen als lotgenoten hun geschonden verleden. Zo kunnen ze op het Waddeneiland het verdriet van de vaste wal tijdelijk vergeten. Schrijver en journalist Auke Zeldenrust dook de archieven in en sprak met nabestaanden van deze Amelandgangers. Zo verzamelde hij tal van persoonlijke geschiedenissen, die alle tot op de dag van vandaag doorwerken.

In de chaos van de meidagen van 1940 ontvouwt zich een fascinerend en aangrijpend verhaal van moed en zwakheid, van hoop en wanhoop, maar ook van menselijke overlevingsdrang. ‘Stoplijn Grebbeberg’ voert de lezer mee naar enkele cruciale dagen in de oorlog, waarin Nederlandse soldaten en officieren voor hun land vochten tegen een overweldigende en brute macht. Aan de hand van zorgvuldig bronnenonderzoek, persoonlijke verhalen en historische verslagen worden namen en gebeurtenissen tot leven gewekt; van wetenschapper, soldaat en verzetsstrijder Dr. Theodor Max Chotzen uit Den Haag tot stadgenoot beroepsmajoor Willem Pieter Landzaat, en van loodgieter-mitrailleurschutter sergeant Gerardus van Dalen uit Arnhem tot tuindersknecht en soldaat Simon Kruijer uit het landelijke Kalverdijk; ieder detail werpt zijn eigen licht op de geschiedenis. Dit boek is een eerbetoon aan hen die stonden in de schaduw van de grote geschiedenis en is daarmee onmisbaar voor iedereen die het verhaal achter ‘de Greb’ wil leren kennen en begrijpen.

In ‘Regen van verwoesting’ contextualiseert Richard Overy de verwoestende bombardementen op Japan in 1945, waarbij meer dan 300.000 Japanse slachtoffers vielen. Het bombardement op Tokio in maart verbrandde bijna heel de stad, de atoombom op Hiroshima in augustus doodde zo’n 119.000 burgers en na een tweede nucleaire aanval op Nagasaki capituleerde Japan. Vooraanstaand oorlogskenner Richard Overy biedt een nieuw perspectief op deze laatste fase van de oorlog en de rol van de bombardementen. Hij onderzoekt hoe het doden van burgers en het vernietigen van steden tijdens de oorlog genormaliseerd raakten en hoe morele bezwaren verwaterden. Overy geeft een diepgaande analyse van de Japanse capitulatie – was het luchtoffensief daadwerkelijk de directe oorzaak van de overgave? – en de oorlogsstrategie die vanaf 1945 in gebieden buiten Europa ineens wel acceptabel was. Een strategie die tot vandaag de dag door sommigen als militair noodzakelijk wordt gezien, door anderen als oorlogsmisdaden die ongestraft zijn gebleven.

Een aangrijpend verhaal over heimwee, moed en volharding

Mei 1940. Nog voor het Nederlandse leger zich overgeeft, stappen alle ministers op een torpedobootjager richting Engeland. Op de valreep overhandigen ze de sleutels van het land aan de hoogste ambtenaren van de tien departementen: de secretarissen-generaal. ‘Pas goed op het land en als het te gortig wordt moet je aftreden,’ luidt hun laatste instructie. Wat doen de tien topambtenaren vervolgens? Hoe reageren ze op de eerste fases van de Jodenvervolging, op het inperken van de rechtsstaat? Schoorvoetend kiezen ze voor meewerken. Loyaliteit zit zo diep in het ambtelijk DNA dat reflectie weinig kans krijgt. Dóórgaan is de regel. Om het Nederlandse overheidsapparaat te beschermen, de werkgelegenheid, de voedselvoorziening. En vooral: om de NSB de wind uit de zeilen te nemen. In De tien van Den Haag zitten we bij de mannen aan de vergadertafel. We volgen hun privégesprekken en leven mee met hun meest persoonlijke worstelingen. Stap voor stap laten ze zich door de bezetter het moeras in lokken. De druk is groot: slechts drie secretarissen-generaal blijven de hele bezettingsperiode aan. Als de regering in mei 1945 terugkeert, is de balans al opgemaakt. De blijvers moeten weg, de anderen kunnen terugkeren op hun post. Maar is dat wel terecht? Stephan Steinmetz is auteur en was journalist, bestuurder en ambtenaar. Van zijn hand verschenen onder andere Schiphol. Biografie van een luchthaven (2020), De wieg (2017) en Asterdorp (2016).

Jules Schelvis (1921-2016), een Joodse typograaf uit Amsterdam, was een van de achttien Nederlandse Joden die het vernietigingskamp Sobibor overleefden. In dat kamp, in Oost-Polen, werden meer dan 170.000 Joden vergast, onder wie zo’n 33.000 Nederlanders. Na Auschwitz is Sobibor het grootste Nederlandse massagraf. Schelvis zweeg vijfentwintig jaar over zijn kampervaringen. Dat veranderde na een interview met hem in Het Vrije Volk in 1970. Vanaf dat moment ging hij op zoek naar de feiten over het kamp en schreef hij het boek Vernietigingskamp Sobibor. Dat werd het standaardwerk over dit kamp. De kennis die hij had opgedaan, gebruikte hij later als mede-aanklager in de processen in Duitsland tegen de nazi-beulen. Wie was die man die zo lang had gezwegen en daarna de chroniqueur werd van Sobibor? Hoe doorstond hij de hel en hoe wist hij zijn vertrouwen in de mensheid te behouden? Schelvis zag zichzelf als getuige, niet als slachtoffer. Zijn overtuiging was: mensen kunnen niet in vrede leven zonder de verhalen te kennen over oorlog. Jules Schelvis bracht die overtuiging in de praktijk, tot aan zijn dood. Cees Banning (1959) studeerde economie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is docent economie en freelance journalist. Hij werkte ruim 25 jaar bij NRC Handelsblad en publiceerde De onzichtbare hand van de politiek – Over paarse mores en heimelijke steun aan Philips (met Tom-Jan Meeus) en Balkan aan de Noordzee – Over het Joegoslavië-tribunaal, over recht en onrecht (met Petra de Koning). In 2018 schreef hij de biografie Cornelis Lely – Ingenieur van het nieuwe Nederland.

ABOUT THE AUTHOR: Vitéz Andris Kursietis has been a researcher of military history for over fifty years, using resources that span the globe. His latest book, “The Netherlands Military Leadership 1900 - 1945”, contains the military biographies of the eight hundred and thirty-one Dutch generals and admirals and other senior officers who held high-level command positions in the Netherlands armed forces during the most difficult of times, the period preceding two world wars, and the war years themselves. Also included are chronological listings of those commands and their commanders. Until recently, Kursietis served as the Chairman, President and CEO of the Latvian Welfare Association in the USA (Daugavas Vanagi ASV), as well as Vice-Chairman of the organization’s international board. He has been married to Rosemarie for thirty-six years, and credits her for encouraging him to share the fruits of his many years of research with a wider audience of historians.

‘Koningsdrama’ van Helen Castor is een studie over de psychologie van macht en mannelijkheid, en over een land in crisis. De neven Richard van Bordeaux en Hendrik Bolingbroke scheelden slechts drie maanden. Ze waren tien jaar oud toen Richard in 1377 tot koning van Engeland werd gekroond. De twee jongens groeiden samen op, hun levens verweven, hun persoonlijkheden uiterste tegenpolen. Richard had een vast geloof in zijn eigen door God gegeven majesteit. Hij ontwikkelde zich tot een tiran en regeerde op basis van willekeur in plaats van de wet. Tot Hendrik hem op 32-jarige leeftijd moedig afzette en zichzelf tot koning van Engeland uitriep. In deze indrukwekkende dubbelbiografie toont Helen Castor wat er gebeurt wanneer een heerser macht boven de belangen van zijn volk stelt; hoe een natie tot wankelen werd gebracht, maar stand hield. ‘Dit boek is onvoorstelbaar goed. Ik kan het niet genoeg aanbevelen.’ - Dan Jones, auteur van onder andere ‘De Tempeliers’ en ‘Hendrik V’

Hoe een oud-SS-officier invloed had op het regime van dictator Pinochet – van de auteur van de bestseller De rattenlijn In dit boek vertelt bestsellerauteur Philippe Sands het opzienbarende verhaal van de Chileense dictator Augusto Pinochet, oud-SS-officier Walter Rauff en de sinistere verbanden tussen deze twee. Rauff, die in de Tweede Wereldoorlog een sleutelrol speelde bij de ontwikkeling van mobiele gaswagens, wist zijn straf te ontvluchten en zette zijn leven voort in Chili. Maar vanaf het moment dat geruchten de ronde deden over Rauffs betrokkenheid bij de misdaden van Pinochet en de verdwijningen die Chili teisterden, ontvouwt zich een huiveringwekkend verhaal. Wanneer Sands in 1998 bij de arrestatie van Pinochet in Londen wordt aangewezen om de dictator te adviseren, kiest hij er in plaats daarvan voor om als jurist voor Human Rights Watch onderzoek te doen naar de banden tussen Rauff en Pinochet. In De verdwijningen van Londres 38 onthult hij voor het eerst het verborgen dubbelverhaal over massamoord en de verbanden tussen de verschrikkelijke gebeurtenissen in de jaren veertig en die in onze eigen tijd. Wat volgt is een ijzingwekkende geschiedenis waarin de echo’s van historische misdaden weerklinken binnen de muren van het lage, nietszeggende gebouw aan Londres 38 in Santiago. Philippe Sands is hoogleraar Internationaal Recht aan University College Londen en gasthoogleraar aan Harvard Law School. Daarnaast was hij als advocaat betrokken bij een groot aantal van de belangrijkste internationale strafzaken van de afgelopen jaren. Van zijn hand verschenen onder andere de bestsellers Oost-Weststraat en De rattenlijn. Over De rattenlijn:‘Een rijkgeschakeerd verhaal met personages die volop tot de verbeelding spreken.' ●●●●● NRC Over De laatste kolonie:‘Philippe Sands [...] schetst een ontluisterend beeld van de discrepantie tussen de beleden betrokkenheid van het Westen bij de mensenrechten en het politieke pragmatisme van alledag.’ Historisch Nieuwsblad Over Oost-weststraat:‘Voor wie wil weten welke rol het Haagse Internationale Strafhof vervult, is Sands’ boek niet te versmaden.’ Trouw

Pensioen Alarm, Het kan niet anders dan dat er meer mensen tegen onoverkomelijke problemen zijn aangelopen met de verhoging van de AOW-leeftijd en de invoering van de participatiewet in 2015. Je hoort weinig of nooit iets over de kopgroep, dus wil ik wel een lans breken met mijn ervaringsdeskundige verslag. Ik heb ruim 40 jaar met veel plezier en toewijding aan de arbeidsmarkt deelgenomen. Het liefst had ik een diep dal uit zijn leven eruit geknipt. Maar dan had ik naast het AOW en pensioengat ook een gat in mijn verhaal. Rouwverwerking op 33 jarige leeftijd. Ik stip dit aan omdat het voor velen een herkenbare meerwaarde heeft. Na 3 jaar en twee maanden WW eervol ten onder gegaan en ruim een jaar ziektewet. Met de wetenschap in het vooruitzicht kansloos bijna 4 jaar in de IOAW bijstand voor oudere werklozen te moeten doorbrengen. "Dat is een opgebouwd pensioen helemaal niet waard". Wij besloten de kwaliteit van leven aanzienlijk te verbeteren door hele grote offers te brengen. Bevrijd van de veel te lange wurggreep, kansloos afhankelijk van een uitkering te moeten zijn. Waarschuwing: Het behalen van de AOW leeftijd na ruim 40 jaar werken kan als schokkend ervaren worden.