Mens en maatschappij

GENOMINEERD VOOR DE NS PUBLIEKSPRIJS 2023 Op zondag 13 oktober 2019 verliet ik de boerderij waar ik jarenlang vastzat en stapte een café in Ruinerwold binnen. Op dat moment maakte ik me definitief los uit de geloofswereld van mijn vader, die mij vijfentwintig jaar lang in zijn macht had. In 'Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold' beschrijf ik mijn leven. Mijn vaders geloof en overtuigingen waren mijn realiteit: naar school ging ik niet, ik bestond niet eens voor de buitenwereld, en ik had geen vrienden. Er waren alleen de geesten die om ons heen dwaalden en waarmee we praatten. Bidden was onze enige redding, God zat altijd in mijn hoofd. Dan komen de eerste scheurtjes in mijn geloof, en dat worden er geleidelijk steeds meer. Het internet is de sleutel voor mijn ontwikkeling. Ik zoek een weg naar de vrijheid voorbij schuld, angst, verdriet, onzekerheid. Maar wanneer mijn gedachten eindelijk vrij zijn, voel ik me meer opgesloten dan ooit. Ik wil weg uit de boerderij waar ik samen met mijn familie verborgen voor de buitenwereld leef. Maar wie gaat mij helpen? – Israel van Dorsten

Het hoogtepunt van de Nederlandse literatuur in speciale editie voor het voortgezet onderwijs. 'Max Havelaar' van Multatuli wordt beschouwd als het hoogtepunt van de Nederlandse literatuur. Maar behalve een literair meesterwerk is het ook een roman met een missie, bedoeld als een harde aanklacht tegen de wantoestanden in Indië. Honderdvijftig jaar na dato heeft het boek nog niets van zijn kracht verloren. Het is geestig en ontroerend, onderhoudend en vlijmscherp. Het is prachtig gecomponeerd en geschreven in een meeslepende, virtuoze stijl. Deze uitgave bevat de belangrijkste passages uit het omvangrijke werk, voorzien van verbindende teksten. Wie was Multatuli eigenlijk en waarom noemde hij zich zo? Hoe zat het met de uitbuiting van de Javanen? En wat was Multatulis eigen belang bij het schrijven van dit boek? Hoe zat de koloniale samenleving in elkaar en in hoeverre heeft Max Havelaar de geschiedenis veranderd? Op dergelijke vragen geeft deze rijk-geïllustreerde publicatie een helder antwoord. Dit boek kwam tot stand met medewerking van Helene Hermans en Christianne Lemckert.

‘Mazzel tov’ biedt een indringend, uniek inkijkje in de onbekende wereld van een gesloten orthodox-joods gezin in Antwerpen. Zes jaar lang begeleidt auteur Margot Vanderstraeten de kinderen van de familie Schneider bij hun huiswerk. Via dochter Elzira en zoon Jakov krijgt ze geleidelijk aan toegang tot hun wereld. Hier heersen religieuze wetten en eeuwenoude tradities die de Vlaamse studente maar moeilijk kan rijmen met de tijd: de jaren negentig. Maar ook de joodse familie wordt beproefd door de open, maar kritische werkstudente. Dat zij ongehuwd samenwoont met haar Iraanse vriend Nima wekt achterdocht. Gaandeweg winnen – aan beide zijden – respect, nieuwsgierigheid en humor het van verontwaardiging en verwerping. Als de kinderen afgestudeerd zijn zal Vanderstraeten ze jaren later in Israël en New York opzoeken.

In het huis waarin Milio van de Kamp opgroeit is regelmatig geen licht of warm water, en in de buurt waar hij woont is criminaliteit aan de orde van de dag. Toch lukt hem uiteindelijk wat zovelen niet lukt: ontsnappen uit de armoede. Hoewel zijn docent hem adviseert iets lager te mikken, slaagt hij erin vanuit het vmbo de universiteit te bereiken. Maar de sociale stijging komt niet zonder offers. In Misschien moet je iets lager mikken vertelt Milio aan de hand van zijn eigen ervaringen over de impact van armoede en kansenongelijkheid. Vervreemding van je familie, je nergens volledig thuis voelen, hoge schulden, depressie. Steeds weer loopt hij tegen de stigmas rondom armoede aan. Dit boek legt glashelder de complexiteit van maatschappelijke ongelijkheid bloot. Het is geen lofzang op het idee dat je alles kunt bereiken mits je hard genoeg je best doet. Wél is het een erkenning van de onvoorstelbare veerkracht van mensen die van jongs af aan geconfronteerd worden met hun ongelijke startpositie in het leven.

Dit boek gaat niet over kansenongelijkheid. Dit boek gaat over dat piepkleine groepje Nederlanders die als enigen niet kunnen weten hoe kansenongelijkheid voelt. Dit zijn de zeven-vinkjes, en juist zij bepalen voor de rest van het land hoe we over kansenongelijkheid praten, en of we er ooit echt iets aan gaan doen. Stel je voor dat je nooit uitsluiting of discriminatie op basis van sociale klasse, cultuur, huidskleur, geslacht, seksuele identiteit of opleiding hebt kunnen ervaren... Hoe werkt zo’n tekort aan levenservaring door in je persoonlijkheid en mensbeeld? In dit boek onderzoekt Joris Luyendijk van binnenuit hoe zijn lichaam, nest en opleiding hem vormden, en wat de zeven-vinkjes met hun land doen.

‘In 1952 deelde ik een stofzuiger met mijn schoonmoeder.’ ‘In 1961 zond de televisie 24 uur uit – per week.’ ‘In 1965 moesten we naar de buren om te bellen.’ Gouden jaren vertelt het verhaal van de ongekende naoorlogse groei die ons leven op alle fronten heeft veranderd. De wekelijkse teil werd een dagelijkse douche, het papieren loonzakje een digitale bankrekening en de boterham met tevredenheid een broodje gezond. Vertrouwde beroepen verdwenen, nieuwe deden hun intrede. Wie had er in de jaren vijftig al gehoord van mondhygiëniste of activiteitenbegeleider? Gouden jaren staat vol met herkenbare anekdotes, scherpe observaties en schitterende foto’s. Het laat zien hoe compleet anders ons leven er een halve eeuw geleden uitzag en dat we rijker zijn geworden dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden.

Wij slaven van Suriname is zowel een literair meesterwerk, een persoonlijke en algemene geschiedschrijving als een felle aanklacht tegen racisme en uitbuiting. In dit boek uit 1934 werd voor het eerst de Surinaamse geschiedenis beschreven vanuit antikoloniaal gezichtspunt, door een afstammeling van slaafgemaakten die de gevolgen van de koloniale overheersing aan den lijve had ondervonden. Anton de Kom vertelt hoe het Nederlandse koloniale bewind het land en zijn inwoners onderdrukte, en hoe verschillende Surinaamse bevolkingsgroepen daartegen in opstand kwamen. Met grote eruditie schrijft hij over de verschrikkingen, maar ook over moed, zelfrespect en vrijheid. 160 jaar na de officiële afschaffing van de slavernij en bijna 90 jaar na de eerste publicatie heeft het boek, en zijn boodschap, niets aan zeggingskracht ingeboet. Deze nieuwe editie bevat nieuwe inleidingen van Mitchell Esajas, Tessa Leuwsha en Duco van Oostrum’

Zestig jaar na de opening van De Wartburg in 1962 reconstrueert Loes Hegger in Villa De Wartburg op verhalende wijze haar bijzondere jeugd. Voor de lezers van ’t Hooge Nest en Het zwijgen van Maria Zachea. Loes Hegger groeide op in een gezin van zeven kinderen in het villadorp Velp. Nadat haar vader Herman uit het klooster was getreden, besloot hij samen met zijn vrouw Willy afvallige priesters op te vangen. Hun huis – De Wartburg, vernoemd naar het kasteel van Maarten Luther – werd een asielzoekerscentrum avant la lettre. De nood was groot. Wie afscheid nam van het kloosterleven verloor niet alleen status en identiteit, maar werd verstoten door vrienden en familie en moest soms vrezen voor zijn leven. Vanuit de hele wereld stroomden mensen toe, zoals Renato uit Italië, Aniano uit Spanje, Orlando uit Venezuela, Gust uit Oostenrijk en Thottil uit India. Allen zochten een veilig onderkomen en een nieuwe toekomst. Zestig jaar na de opening van De Wartburg in 1962 reconstrueert Loes Hegger met trefzekere literaire pen haar bijzondere jeugd. Ze duikt in de bewogen levens van de ex-priesters en beschrijft hoe hun keuzes hen vanuit de kloosterstilte naar een groot gezin in een Hollands dorp brachten.Het was een levendige gemeenschap, met exotische huwelijken, blijde geboortes en rare gewoontes. De persoonlijke verhalen worden verknoopt met ontwikkelingen op politiek, cultureel en religieus gebied, waardoor Villa de Wartburg een indringend beeld schatst van houe de grote geschiedenis weerspiegeld wordt in het leven van gewone mensen. De vader van de auteur, Herman Hegger, was een van de meest vooraanstaande theologen van de twintigste eeuw. ‘Een boek om te koesteren. Loes Hegger neemt je mee op een wereldreis: van Finland tot Chili, en van Edinburgh tot Rome – want de uitgetreden priesters die een tijdelijk thuis vonden in De Wartburg kwamen overal vandaan. Dankzij dit rake en rijke boek krijg steeds meer begrip voor het diep verzuilde naoorlogse Nederland.’ – Eva Vriend

In Minjan vertelt Margot Vanderstraeten over haar talloze nieuwe ontmoetingen die zij opdeed na het verschijnen van haar boek Mazzel tov binnen de orthodox-Joodse gemeenschap. Zo is er chef-kok Mosje van het beroemde Hoffy's in Antwerpen, die iedereen die daarom vraagt graag uitleg geeft over Joods-culinaire tradities en het chassidi­sche leven; er is fotograaf Dan die met zijn scherpe, humorvolle blik als enige de chassidische gemeenschap van binnenuit mag fotograferen; er is Esther, de eigenzinnige, eveneens chassidische mame die de noodzaak van taboes verdedigt en met Margot redetwist over de ultraorthodoxe opvoeding en scholing. In Minjan is Margot Vanderstraeten op haar best: nu eens ernstig, dan weer lichtvoetig tot ironisch maar altijd met oprechte interesse zoekt zij, op haar eigen niet-godsdienstige manier, verbinding met buren die nabij een zo ander leven leiden.

Na de dood van haar man ruimt een vrouw haar huis op. Kamer voor kamer reflecteert ze in dit liefdevolle, moedige boek op herinneringen, rouw, en de keuzes die we maken uit liefde.

Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn. Het is een absurde paradox. Toch is ouder worden een onderwerp dat ons allemaal aangaat. Hoe leren we er zo goed mogelijk mee om te gaan? Kun je een vervuld leven leiden als je oud bent? In dit boek schrijft de 81-jarige Elke Heidenreich op een unieke, vitale, geestige en opwindende manier over wat ouderdom betekent, voor jezelf, voor anderen, voor degenen die je liefhebt. Ouder worden is persoonlijk en eerlijk, maar nooit genadeloos, kortom: wijs. Als je ouder wordt, draag je de gevolgen met je mee van alles wat je in je leven hebt gedaan of nagelaten. Maar je ondervindt ook gelatenheid, omdat je beseft: ‘Het meeste is volstrekt onbelangrijk. Je moet gewoon ademhalen en dankbaar zijn.’

Het nummer 1 pensioen boek Hét boek speciaal voor pensionado’s. In maar liefst 100 leuke dagprogramma’s bewonder je de hoogtepunten van alle provincies. Een luxe reisboek voor levensgenieters vol verrassende dagjes weg in heel Nederland. Met zowel binnen- als buitenactiviteiten kun je het hele jaar door eropuit, weer of geen weer. In het kort Speciaal gemaakt voor pensionado’s 100 compleet uitgewerkte dagprogramma’s Ontdek alle provincies van Nederland Musea, natuur, stadjes en bezienswaardigheden Boordevol tips, foto’s, kaarten en routes Ertussenuit in de lente, zomer, herfst en winter Met leuke lunch, diner- en slaapplekken Bovendien is deze luxe hardcover fraai afgewerkt met goudfolie. Het perfecte pensioen cadeau, ook voor jezelf. 100 complete dagjes weg Het boek is opgedeeld in 100 complete dagprogramma’s. In elk dagje weg brengen we je naar een aantal bijzondere, interessante of mooie plekken die maximaal 15 minuten van elkaar verwijderd zijn. Zo begin je bijvoorbeeld met een wandeling, gevolgd door een bezoek aan een museum en eindig je in het centrum van een leuk dorpje. Of juist iets heel anders. Van iedere plek vertellen we je in het boek uiteraard meer om je goed voor te kunnen bereiden. Een bijzondere samenwerking Het boek is ontwikkeld in samenwerking met een groot aantal musea, natuurbeheerders en nationale toerisme instanties. We brengen je langs meer dan 300 bijzondere plekken verspreid door het land. Met honderden prachtige foto’s begint de voorpret bovendien al thuis op de bank. Lunch, diner, slaapplekken, parkeertips en zelfs rolstoel informatie... aan alles is gedacht. Ideaal pensioen cadeau (+ leuke extra’s) Dit fraai uitgevoerde boek met honderden schitterende foto’s, kaarten en uitvoerige omschrijvingen is een prachtig pensioencadeau voor mannen en vrouwen. Op de website www . reisreport . nl is een leuk bijpassend puzzelboekje te krijgen, speciaal gemaakt bij dit boek. Ook is hier nog meer informatie en videomateriaal beschikbaar. Geniet van je pensioen!

Een onmisbare gids voor wie rouwt of een dierbare wil bijstaan in zijn verdriet. Helpen bij verlies en verdriet is al vele jaren het basisboek over rouw. In deze volledig nieuwe editie toont Manu Keirse aan de hand van vele herkenbare voorbeelden hoe rouwen niet gelijkstaat aan afscheid nemen, maar aan anders leren vasthouden. Het boek gaat niet alleen in op verlies door de dood, maar besteedt ook aandacht aan andere verliessituaties die vaak onterecht onderbelicht blijven, zoals verlies van je gezondheid, je werk of je toekomstperspectieven. Dankzij de talloze concrete tips voor de rouwende én zijn omgeving is het een heel praktisch instrument voor iedereen die met verlies geconfronteerd wordt.

Verdriet is als een vingerafdruk: de grote lijnen zijn herkenbaar, maar toch zijn twee vingerafdrukken nooit gelijk. Zo voelt ook rouwen voor iedereen anders. Rouwdeskundige Manu Keirse geeft in deze tijdloze klassieker woorden aan moeilijke gevoelens. Hij biedt zo onmisbare steun aan iedereen die met een zwaar verlies wordt geconfronteerd, zowel aan de rouwende zelf als aan zijn of haar omgeving. Vingerafdruk van verdriet is een kostbaar geschenk voor een ander of voor jezelf. Het is een boekje dat je zou moeten geven aan iedereen die een kind, een broer of een zus, de partner, een ouder, een vriend of een droom verliest. Het is niet alleen geschreven voor hen die het zelf moeilijk hebben, maar ook voor familieleden, vrienden en collega's van wie ze steun verwachten op hun moeilijke reis naar hernieuwd leven. Het boek is niet bedoeld om in één keer uit te lezen. Je kunt het telkens wanneer verdriet of twijfel de kop opsteekt opnieuw ter hand nemen. Het is bovendien op maat geschreven van mensen in rouw: de korte teksten houden het behapbaar en de troostende illustraties van Lisa den Teuling zorgen voor de broodnodige rustpunten onderweg. Op die manier is het boek een gids die lezers - op hun eigen tijd en in hun eigen tempo - de weg wijst naar herstel.

Alle pijn wegnemen, kan ik helaas niet. Wel wil ik je dit boek meegeven. Om zelf te lezen, of om weg te geven. In 'Ik rouw van je' neem ik je mee, mee op de weg van rouw na een overlijden. Een liefdevol boek met handreikingen. Kleine dingen die je kan doen, maar niet hoeft. Geen ingewikkelde woorden, of heel voorzichtige. En, héél belangrijk, niet te veel tekst achter elkaar. Want concentreren in deze tijd? Vergeet het maar. Ben je er klaar voor? Ik ook niet. Kom, we gaan! Liefs, Claire

‘Een warm en wijs boek voor ouders en eigenlijk alle mensen die ooit iemands kind waren.’ –De Standaard ‘Het beste opvoedboek dat ik heb gelezen. En dat zijn er heel wat!’ – Julia Wouters, schrijver en strategisch & communicatieadviseur ‘Zelf komt Perry over als de moeder die je graag had willen hebben: wijs, grappig en een tikje excentriek.’ – Psychologie Magazine ‘Razend interessant.’ – Flair Lezersreacties: – ‘Een topboek [...] een frisse liefdevolle kijk op opvoeden.’ – ‘Ik vlieg door het boek, zo makkelijk leest het weg.’ – ‘Echt een aanrader!’ – ‘Met heel veel humor!’ Iedere ouder wil dat zijn kind gelukkig is, en dat het in een veilige omgeving opgroeit tot een gelukkige volwassene. Maar hoe doe je dat? In dit wijze, verstandige en verfrissende boek staat alles wat er in de opvoeding van een kind echt toe doet. Geen praktische tips over slapen, eten, goede manieren of huiswerk, maar helder advies over de essentie van het ouderschap. Op basis van haar rijke ervaring als therapeut, haar wetenschappelijke inzichten en haar persoonlijke ervaringen als ouder, behandelt Philippa Perry de grote vragen van de ouder-kindrelatie, van baby tot tienerjaren. Hoe ga je om met je eigen gevoelens en die van je kind? Hoe zien je gedragingen en patronen eruit? Hoe ga je om met je ouders, je partner, vrienden? Dit boek biedt een brede, verrassende kijk op een diepgaande en gezonde ouder-kindrelatie. Zonder oordelend te zijn, geeft Perry op een even directe als geestige manier inzicht in de invloed van je eigen opvoeding op je ouderschap. Het is een boek vol liefdevol advies over het maken van fouten en het onder ogen zien daarvan - waardoor het uiteindelijk goed zal komen.

TIMOTHY SNYDER is hoogleraar geschiedenis aan Yale Universiteit en een vaste medewerker van het Instituut voor Menswetenschappen in Wenen. Zijn vijftien boeken zijn in meer dan veertig talen verschenen en met diverse prijzen bekroond.

Hoe onderscheid je betrouwbare informatie van onbetrouwbare? Rik Peels en Jeroen de Ridder bieden een duidelijk en broodnodig handvat om helder te denken in tijden van desinformatie en polarisatie.

Nederland telt zo'n vijf miljoen mantelzorgers. Nu haar vijfentachtigjarige moeder vergeetachtig is en dier partner dementie heeft, hoort ook Claudia Straatmans bij deze club. Daar was ze niet op voorbereid; zij en haar moeder zijn nooit bijzonder close geweest. Maar als er een kans is om hun relatie te verbeteren, dan is het nú, besluit ze. Straatmans beschrijft de mantelzorgjungle waarin ze belandt: de vergaande bureaucratie, de onbekende terminologie, de casemanagers en de douchehulpen. Maar bovenal houdt ze zichzelf een spiegel voor. Waarom is ze vaak geïrriteerd terwijl ze lief wil zijn? Hoe kunnen haar moeder en zij zich op een nieuwe manier tot elkaar verhouden? En hoe zou ze zélf oud willen worden? Straatmans maakt haar zoektocht - waarin ze een wandeltocht maakt van haar woonplaats Amsterdam naar haar moeder in de Achterhoek om zich meer verbonden te voelen met haar moeder en zichzelf - op indringende wijze navoelbaar. Ze beschrijft het verdriet om de aftakeling, maar ook de verzachting die ze ervaart als ze haar moeder met andere, liefdevollere ogen gaat bezien. Ze geeft praktische informatie over mantelzorgen en deelt haar ideeën over een maatschappij die steeds meer participatie vraagt en over de verantwoordelijke rol die vrouwen zichzelf opleggen.

Het verlies van een dierbare raast als een storm door je lijf en leven. Het tast je bindweefsel aan en trekt breuklijnen door de verschillende dimensies van je bestaan. Rouwen plaatst je voor de uitdaging om jezelf heruit te vinden, relaties met anderen te herschrijven en je leven in een nieuwe plooi te leggen. Door de pijnlijke belevingen en de existentiële uitdagingen die hiermee gepaard gaan te omarmen, kun je groeien en kan de dood tot leven komen. Met een verlies gaat ook een vertrouwde relatie verloren. Slaag je erin deze relatie te verinnerlijken als bron van troost, houvast of inspiratie, dan stut en stuwt deze symbolische band ook de relatie met jezelf. Je ontdekt dat je meer bent dan wat je verloor en dat liefde meer is dan krijgen wat je nodig hebt. Met Tot de dood ons niet meer scheidt werpen Nele en Wouter Stinckens licht op de zichtbare en onzichtbare rimpelingen die verlies teweegbrengt, om rouw meer behapbaar en invoelbaar te maken. Een boek voor wie rouwt en rouwenden nabij wil zijn. Nele en Wouter Stinckens zijn beiden psychotherapeut en opleider. Ze staan mensen bij in het omgaan met verlieservaringen. Ze zijn ook broer en zus die elkaar bijstaan in het verteren van hun eigen verlies. Ze putten uit hun therapeutische bagage en uit eigen rouwervaringen. Samen zoeken ze naar hoe er leven en liefde kan zijn, ondanks of dankzij de dood.

Hét boek bij de weergaloze rede van voorganger Mariann Budde die Trump aansprak en daarmee viral ging.

Op elk willekeurig moment zijn wereldwijd meer dan 280 miljoen mensen op drift. En iedereen – elk lichaam – biedt een kans op winst. Wanhopige mensen genereren miljarden euro’s, of het nu in de sekshandel is of als drugsmuilezel, in de orgaanhandel of als dwangarbeider. Ieder lichaam heeft een waarde in de eindeloos lange keten van menselijke uitbuiting, die begint bij de smokkelaars en via de onderwereld eindigt in de hoogste echelons van respectabele instituties, van banken en exclusieve modehuizen tot overheden en zelfs de katholieke kerk. ‘Migranten zijn winstgevender dan drugs,’ zoals een maffiabaas verklaarde, maar geen enkele wereldwijde miljardenonderneming wordt zo slecht begrepen als de mensenhandel. We leven kortstondig mee als we wanhopige mensen zien in wrakke bootjes of ploeterend door de jungle, maar daarachter zit een wereld waarin iedereen geld waard is. Elk lichaam telt voor diegenen die wanhoop exploiteren. In dit onthutsende en baanbrekende onderzoek ontrafelt Latza Nadeau, zelf achterkleindochter van een verhandelde Afghaanse vrouw, de duistere wereldwijde industrie waarin levens er niet toe doen, maar ieder lichaam een prijs kent.

Voel je je vaak ongemakkelijk in sociale situaties? Vind je het lastig om over koetjes en kalfjes te praten? How to talk to anyone leert je door middel van praktische tips en handige technieken hoe je vol vertrouwen met iedereen in elke situatie een gesprek kunt voeren.Bij sommige mensen lijkt alles te lukken: ze hebben de beste banen en de interessantste vrienden. Ze knopen op feestjes gemakkelijk met iedereen een gesprek aan en geven zonder blikken of blozen toespraken voor grote groepen. Ze zijn zeker niet slimmer of knapper dan jij. Maar wat is dan hun sleutel tot succes? Het geheim is dat ze de kunst van het effectief communiceren beheersen. Gelukkig is dit een vaardigheid die iedereen kan leren! In How to talk to anyone onthult communicatiedeskundige Leil Lowndes de geheimen en de psychologie achter succesvolle communicatie aan de hand van 92 eenvoudige en effectieve tips die jou op weg helpen naar sociaal succes. Sta niet langer met een mond vol tanden, maar haal met behulp van dit boek zoveel mogelijk uit sociale situaties, leer beter netwerken en bouw duurzame relaties op.• Hoe maak je een goede eerste indruk, zelfs zonder iets te zeggen?• Hoe houd je een gesprek gaande?• Hoe bereik je altijd wat je wilt, met wie je ook praat?• Hoe kom je in alle situaties zelfverzekerd, geloofwaardig en charismatisch over?

‘Hè, wat een ongezellig onderwerp’ is vaak de reactie als iemand een levenseindevraagstuk aansnijdt. Praten over de dood is nog steeds een taboe. Terwijl het levenseinde potentieel het meest verbindende thema is dat er bestaat: het is onontkoombaar voor iedereen. Een mogelijkheid om te kiezen tussen wel en niet sterven hebben we niet. Hooguit kunnen we proberen om het tijdstip van sterven te beïnvloeden. Sinds de introductie van de ‘euthanasiewet’ lijkt het taboe wel aan kracht te verliezen. Steeds meer mensen denken na over mogelijkheden om actief vorm te geven aan het eigen levenseinde, in plaats van dat einde lijdzaam (en vaak lijdend) af te wachten. Steeds meer mensen hebben er behoefte aan om over dit thema in gesprek te gaan. Dit boek wil een hulpmiddel zijn bij dat gesprek. Daarom worden begrippen die voor levenseindevraagstukken belangrijk zijn, helder afgebakend en ingekaderd*. Dit boek toont ook de verscheidenheid aan meningen van tientallen geïnterviewde deskundigen, alsmede die van enkele burger-pleitbezorgers van de ‘autonome route’. Wellicht zullen mensen die meer zeggenschap over het eigen levenseinde wensen, hierdoor een beter oog krijgen voor de risico’s die inwilliging van hun wens met zich mee zou kunnen brengen. Terwijl professionals zich mogelijk meer bewust zullen worden van de intensiteit en de legitimiteit van de wens van veel ‘gewone’ burgers om meer zeggenschap te krijgen over het eigen levenseinde.

Na zijn eerste reis Met de wind mee, die hem door Centraal-Europa stuurde, breit fietsende reporter Wouter Deboot nu een vervolg aan zijn windavontuur. Deze keer is hij gestart waar hij de vorige keer is gestopt. In Öttömös, Hongarije. Een maand lang, 100 kilometer per dag, duwde de wind hem door de Balkan. Over de Dinarische Alpen, tussen kerken en minaretten en door bruisende steden als Sarajevo en Tirana ging hij op zoek naar de ziel van de Balkan. Hij trotseerde een sneeuwstorm in Montenegro en een hittegolf in Bulgarije. Stootte op een beer in Bosnië en een voetbalheld in Kroatië. Mocht proeven van zowel de fijne Kosovaarse keuken als de gastvrijheid die overal in de Balkan voelbaar is. ‘Ik heb me zelden zo welkom gevoeld als hier’, zegt Wouter daarover. In dit boek schetst hij prachtige portretten, maar gaat hij ook de pijnlijke zwarte bladzijden uit de jongste Balkangeschiedenis niet uit de weg. Een inwoner vatte het misschien nog het beste samen: ‘De Balkan heeft een vriendelijk aangezicht met een gebit vol gaten’. Verwacht je niet aan toeristische info of lijstjes met ‘dit moet je gezien hebben’. Want de ziel van een reis zit hem in het onverwachtse en alledaagse. In een eenvoudig, maar authentiek gesprek. Of in een simpel bord eten dat de inwoners met liefde voorschotelen. In onopvallende plekken met een opmerkelijke geschiedenis. In grote en kleine verhalen. Wouter Deboot is tv-maker en groot liefhebber van de fiets. In 2012 stond hij mee aan de wieg van Iedereen beroemd. Ondertussen heeft hij tal van boeiende fietsavonturen op zijn palmares en schreef hij daarover de boeken Dwars door Amerika (2018) en Dwars door Oceanië (2019). In 2023 maakte hij de VRT-reeks Met de wind mee, dat in 2025 een vervolg krijgt.

Basten leerde hoe hij zijn achterstand kon gebruiken om op voorsprong te komen, hoe afwijken van de norm uiteindelijk een verrijking bleek. Aan de hand van zijn eigen ervaringen én aanvaringen met mensen in witte jassen, leraren die hem onterecht naar een lomschool stuurden en werkgevers die nodig bijgeschoold moesten worden, schetst Basten een ontluisterend beeld van de huidige Nederlandse samenleving. Hij strijdt voor een samenleving waarin mensen met een beperking niet direct al op achterstand staan, maar een kans krijgen om te leren, om zich te ontwikkelen, om een rol te spelen – om te leven.

Is het huis al gekocht? Waarom zijn er nog geen baby’s? En waar blijft die carrière? Dertigers worden er constant, en vaak op pijnlijke wijze, aan herinnerd dat ze nu toch echt het voorstadium van ouderdom hebben bereikt. Misschien zijn ze allemaal goed bedoeld, zulke vragen die en plein public op je worden afgevuurd, maar je zit er vast niet op te wachten en een antwoord moet je vaak schuldig blijven. In het geestige en herkenbare FAQ de 30! verzamelden Anne-Sofie Snijders en Laika Swinkels de meest gestelde vragen over het dertigersbestaan en voorzagen die van een passende reactie. Want hoewel er al een heleboel is geschreven over het dertigersdilemma, vertelt nog niemand hoe je moet reageren op de vraag of je niet eens je eicellen zou laten invriezen, of waarom je nou nog steeds met huisgenoten woont. FAQ de 30! zet alle mogelijke antwoorden op dit soort vragen voor je op een rij, van een subtiele sneer tot een scherpe uithaal. Zo kun je zelf bepalen hoe pittig je reactie wordt en heb je ongeacht de situatie altijd de perfecte comeback klaar.

Ze kapten de oerbossen van Michigan en ploegden de prairies om van Iowa. Te midden van miljoenen immigranten staken in de negentiende eeuw groepen strenggelovige Nederlanders de oceaan over. Van de Amerikaanse oostkust trokken zij verder landinwaarts om – zoals zij dat noemden – ‘de wildernis tot bloei te brengen’. Dat zagen ze als een religieuze opdracht, en niet alleen als een nieuw boerenbestaan. We volgen deze immigranten op hun tocht vanuit hun dorpen van herkomst naar de Nieuwe Wereld. De auteurs laten zien hoe hun geloof en vooruitgangsdenken de omgang met woudreus en bizon sterk beïnvloedden. En hoe dat, verrassend genoeg, een nieuw licht werpt op de huidige discussie over landschap, natuur en de wolf.

Baas over je eigen carrière? Makkelijker gezegd dan gedaan! In Carrière Hacks gidsen Dagmar en Shana je door de rollercoaster die je carrière kan zijn en geven ze antwoorden op de vragen die elke (jonge en minder jonge) professional heeft, maar waar niemand echt een duidelijk antwoord op biedt. Dit boek zit vol slimme carrièrehacks – gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en dagelijkse praktijk – voor de grootste uitdagingen van vandaag en morgen, of je nu net begint of al een tijdje meedraait. Ontdek hoe je keuzes maakt in een wereld waarin alles mogelijk is, optimaal kan samenwerken en je balans bewaart in een maatschappij met veel prestatiedruk – op een manier die werkt voor jou. Carrière Hacks is een praktische gids voor professionals die hun carrière zelf (opnieuw) willen vormgeven en leidinggevenden en HR-professionals die jong talent beter willen begrijpen, ondersteunen en behouden.

Aan de hand van diverse problemen die zich momenteel in de wereld voordoen, wordt een poging gedaan om op een andere manier van denken deze problemen te benaderen. Hierbij komen o.m. de economie, energievoorziening, gezondheidszorg, klimaat, voedselproductie, wereldbevolking, migratie en natuurbehoud aan de orde. Door de manier van denken vanuit een ander perspectief bestaat er een grotere kans dat de mensheid de 21e eeuw overleeft. Het boek geeft niet direct antwoorden op de problemen, maar vormt wel een aanzet tot het anders benaderen van de problemen vanuit een gemeenschappelijk belang.

De lezer krijgt uitleg over het ontstaan van de Binnenaarde. Een heel nieuwe wereld die weliswaar in de vijfde dimensie verwezenlijkt is, maar door steeds meer mensen waar te nemen is, omdat de sluiers tussen onze en die wereld steeds dunner worden. Adama brengt via de schrijfster deze waardevolle informatie naar de oppervlakte. We hoeven niet zelf het wiel uit te vinden, maar kunnen de ervaringen van de bewoners van de Binnenaarde gebruiken om een Nieuwe Aarde te scheppen. HARMONIE bevat vele adviezen en ideeën hoe dit vorm te geven. Je hoeft niet alles in een keer te doen. Begin rustig met datgene wat je het meest aanspreekt. Aan dit boek ging in 2023 Heel de mens, de heilige geometrie van het leven 1 vooraf. Zowel Harmonie als Heel de mens zijn als afzonderlijke boeken te lezen. Beide boeken hebben als subtitel: de heilige geometrie van het leven gekregen met nummering 1 en 2 omdat Harmonie zich als verdiepend laat lezen op Heel de mens. Je mag mij altijd om hulp en advies vragen. Ik ben bij je. Adama Ineke Dane heeft door allerlei omstandigheden al vroeg een masker opgezet. Rond haar dertigste bracht een Lichtervaring een ommekeer in haar leven. Van zorgend voor anderen en zichzelf vergetend groeide ze naar een leven waarin ze een speler werd, speler in haar eigen leven. Daardoor voelde ze een sterke passie groeien om hierin iets voor anderen te betekenen. Ze volgde een transformationele coach-opleiding. Werken als coach en later als healer bracht haar innerlijke gaven verder tot ont-wikkeling. Een hechte band met haar spirituele gidsen, gevoegd bij haar werk als doorgeefluik voor velen, maakte dat ze er klaar voor was om op deze wijze teksten vanuit de Lichtwereld te ontvangen.

Na haar trouwen met Jacob Sizoo reist Henriëtte Bechger begin 1915 in haar eentje naar Indië - Palembang op Sumatra. Haar man volgt later. Hij gaat werken voor de Moluksche Handels-Vennootschap. Henriëtte Sizoo-Bechger was mijn grootmoeder van moeders kant. De familie Bechger bestaat in die jaren uit vier zussen; Jet in Palembang, Tilly in Brussel, Marie in Soerabaja en Bets in Gorcum. Als gevolg van de Eerste Wereldoorlog is er geen enkel contact mogelijk tussen Jet in Palembang en Tilly in Brussel. Jet besluit in 1917 om voor haar zus een dagboek bij te houden. Dit dagboek heb ik aangevuld met mijn eigen tropen-ervaringen uit Sorong - Nederlands Nieuw Guinea. Hier kwamen mijn ouders na de Tweede Wereldoorlog terecht na eerst een aantal jaren in Batavia te hebben gewoond.

In Vlucht vertelt Tineke Ceelen haar bijzondere verhaal. Het verhaal van iemand die al vanaf haar vijfentwintigste de hele wereld over reist in de meest barre en turbulente omstandigheden. Ceelen blikt terug op haar jeugd in het Brabantse Maren-Kessel, op de jaren die ze in Tibet en Kameroen woonde en op de geboorte van haar dochter Agnes, die ze in haar eentje heeft opgevoed. Sinds 2003 is Ceelen directeur van Stichting Vluchteling. Ze heeft duizenden vluchtelingen ontmoet - gewone mensen die de dupe zijn geworden van oorlog en onderdrukking. Een van hen is de Afghaanse Ali, die ze in 2021 tegen het lijf liep in de 'jungle', een vluchtelingenkamp op Samos. Zijn verhaal loopt als een rode draad door dit boek. Wereldwijd zijn er meer dan 120 miljoen mensen op de vlucht. Dat aantal zal de komende jaren toenemen. Al die mensen hebben geen andere keuze dan huis en haard te verlaten. Ze vluchten voor oorlogen die over hun hoofden worden gevoerd en waarbij honger en seksueel geweld als wapen worden ingezet. Ze vertrekken uit plaatsen waar hun huizen verwoest zijn door natuurrampen. Vluchtelingen verdienen het geholpen te worden. 'Dapper wijdt Tineke Ceelen haar hele leven aan het helpen van mensen in nood en daar heb ik grote bewondering voor.'- Art Rooijakkers 'Tineke en ik hebben samen door Oekraïne gereisd om mensen in oorlog te helpen. Ik bewonder haar passie en tomeloze inzet.' - Robert Serry 'Tineke is moedig en eigenzinnig, heeft humor en grenzeloos veel doorzettingsvermogen.' - Waldemar Torenstra 'Een lange, magere man scharrelt al een tijdje achter me aan als hij opeens op me afloopt en een brief in mijn handen drukt. Hij is bijna blind, schrijft hij, en hij zou zo graag weer willen zien. Hij is tachtig en alleenstaand. "Mijn hele lijf doet zeer," mompelt hij, terwijl hij over zijn armen wrijft. Hij trilt. Net zo goed als ik weet hij dat hij zijn huis nooit meer zal terugzien, dat hij zal sterven in dit vluchtelingenkamp en dat hij in vreemde grond zal worden begraven. Ik leg mijn hand op zijn arm en denk aan de dood van mijn eigen moeder, nog maar zo kort geleden.' - fragment uit Vlucht

Brutisme is het individualistische, agressieve antwoord op het manifeste verlies van een collectief verlangen naar zingeving, groei en schoonheid. Het zet een individueel besef los te zijn geraakt van grip op en begrip van collectieve maatschappelijke verbinding om in cynisme en nihilistisch individueel geweld ten opzichte van wat collectief positief kan verbinden.De overheid is verworden tot een soort callcenter dat op bestelling problemen moet oplossen. Politiek als bedrijfsvoering, ‘fiksen’. Veel Nederlanders – en burgers elders in de westerse wereld – wanen zich tegenover de overheid consument; consumenten komen louter wat halen, maar als burger moet je ook wat bréngen. Daar moet je dan als overheid ook wel actief toe uitnodigen – en dat is niet door onder het mom van de ‘participatiemaatschappij’ veel verantwoordelijkheid af te wentelen op burgers.

Sinds het begin van deze eeuw beheersen populistische partijen het politieke debat. Daarmee hebben ze het maatschappelijk klimaat ingrijpend veranderd. Populisme is geen hogere wiskunde. Trump, Wilders, Dewinter, Marine Le Pen, Orbán, Weidel: zij gebruiken allemaal dezelfde communicatieve strategieën en trucs om kiezers te verleiden. Psycholoog Huub Buijssen biedt een reeks tegenstrategieën en leert je hoe je populistische tactieken kunt doorzien. Door de vele sprekende voorbeelden uit binnen- en buitenland en de spannende analyses van uitspraken en redevoeringen van populisten is het boek zowel boeiend als leerzaam.

Het biologisch levensritme van waken en slapen kent, wat de mensheid betreft, een opvallend cultureel en sociaal omhulsel. De diversiteit in slaapgedrag is deels in kaart gebracht door etnografisch veldwerk, maar niet voldoende. Terwijl het een noodzakelijke aanvulling biedt op het slaaponderzoek door medici, biologen en psychologen. Met zijn antropologische benadering van slaapgewoontes laat Henk Driessen ons de primaire levensbehoefte die slapen is nog beter begrijpen.

De jaren vijftig van de vorige eeuw staan bekend als de jaren van collectieve tevredenheid, geleide loonpolitiek en de wederopbouw van het land. Toch is dat niet het hele verhaal. In de vroege ochtend van donderdag 31 maart 1955 breekt in Amsterdam een massale staking uit. Meer dan vierduizend werklieden bij de gemeente leggen het werk neer voor een betere beloning. De staking zal de stad vijf dagen in haar greep houden. Trams en bussen rijden niet, de ponten liggen stil, het vuil wordt niet opgehaald, en op zaterdag komt de stad zonder gas te zitten. Staken is voor ambtenaren verboden. Maar de gemeentearbeiders krijgen volop steun van de bevolking en de staking verloopt ordentelijk. Het stadsbestuur aarzelt even, maar kiest dan voor de harde lijn. Een loonsverbetering komt er niet. Wel worden militairen naar de stad gehaald om de orde te bewaken en het werk van de stakers over te nemen. Alle stakers krijgen straf en 61 van hen krijgen op staande voet oneervol ontslag. Onder hen zijn ook 22 mensen die in 1941 hebben meegedaan aan de Februaristaking, inclusief boegbeelden als Dirk van Nimwegen. Hoe kon het dat juist in Amsterdam de vlam zo in de pan sloeg? De vergeten staking van Amsterdam biedt een fascinerende reconstructie van een spannend sociaal conflict tijdens de Koude Oorlog en een prachtig tijdsbeeld van Amsterdam in de jaren vijftig. Harrie Lindelauff en Jaap Hooiveld zijn respectievelijk historicus en arbeids- en organisatiepsycholoog. Burgemeester Femke Halsema schreef het voorwoord. Met foto’s van de staking van onder meer Dolf Kruger en Ben Merk.