HET ETEN WORDT KOUD

Alles is in de war: mijn kapsel, de uit zijn slaap gewekte wind, het leven, mijn hart. Leven is vandaag: inplaats van toen en toen en toen. Leven is: eindeloze platen zand, waarover je kunt lopen met je ogen dicht. Onze wereld is niet altijd een fijne plek, maar in het opschrijven van de gebeurtenissen ligt een kracht verscholen om de realiteit behapbaar en wellicht zelfs dragelijk te maken. Sinds de dood van mijn vader in 1995 loopt hij kriskras door mijn leven. Niet al te vaak, hoopte ik, niet vaker dan noodzakelijk. Maar ik moet toegeven: het houdt me nog vaak bezig. Langzaam kwam mijn schrijversbloed in een stroomversnelling. Met beurtelings geestige en aangrijpende teksten. Soms lyrisch en beschouwelijk. Ik ben geboren in 's-Hertogenbosch in 1943. In 2022 maakte ik een (in eigen beheer uitgegeven) boekje naar aanleiding van het plotseling opgedoken oorlogsschriftje van mijn vader Jan-Theo Werners. Opgeschreven tijdens de verschrikkelijke dagen van de bevrijding. Ik ontcijferde en publiceerde het. Tachtig jaar jaar later. Zie ook: www.oorlogsverhalen.com onder de W van Werners/Jan-Theo. Een stokoud verhaal Getemperd door mat licht 'Print on demand' op wit papier © Elle